Woensdag 18 juli 2012: De zwangerschap van Kallima begint aardig op te schieten, over goed twee weken zullen we weten wat er in haar steeds boller wordende buikje zit verstopt. De slaapkamer is aangepast en goedgekeurd door de aanstaande moeder. Ze is er de laatste week ook overdag veel te vinden, languit en heel tevreden liggend op bed. John zijn kledingkast was al weer omgetoverd tot kraamkamer maar Kallima wilde eerst wat andere mogelijkheden onderzoeken zoals een sokkenlade of het piepkleine holletje in de voet van het kittenkrabpaaltje. Intussen lijkt het erop dat we haar hebben kunnen overtuigen dat de kast toch echt meer geschikt is. Het sproeien bij Massimo is vijf weken na zijn castratie veel minder geworden maar nog niet over.Wel is hij rustiger geworden en is hij een paar ons aangekomen. Niet dat ie mager stond maar een paar ons erbij misstaat hem niet.

Kallima vanmorgen heerlijk relaxed op bed. Ik geniet er zo van hoe ze zich met alles op haar manier voorbereidt op het nieuwe moederschap

Dinsdag 10 juli:
Inmiddels is Kallima zes weken zwanger. Ze is al zo'n 500 gram aangekomen en doet het prima. Komende week gaan we 
de slaapkamer aanpassen zodat ze daar met haar kittens de eerste weken prettig kan verblijven. 

Onze tuin/ ren in zomeravondsfeer. Linksboven is Chica nog net zichtbaar in een van de baskets. Massimo verblijft momenteel nog meest in de katerren maar het sproeien is al duidelijk verminderd. Ik verwacht dat het binnenkort zover is dat ook hij lekker vrij het huis in en uit kan wandelen

Donderdag 21 juni:
Ik kan het nog maar amper geloven maar Kallima is zwanger! Aan haar gedrag was niets te merken sinds de dekkingen en 
eigenlijk had ik er ook niet meer op gerekend na die ellendige ontsteking. Zondag checkte ik haar tepeltjes en warempel, die 
leken ineens wat donkerder dan anders! Rond de drie weken verkleuren ze van bleekwit naar mooi roze en dat leek hier 
toch echt gaande. De dagen erop nog eens gecheckt en intussen bleek Kallima ook wat te zijn aangekomen, dus toch!
Het nestje van Bushy wordt voorlopig uitgesteld. Mijn energie level is zodanig gezakt de laatste tijd dat ik twee nestjes niet
verantwoord vind. En eerlijk gezegd heb ik ook liever één nestje tegelijk om van te genieten, de tijd vliegt als ze er zijn. 
Vorige week is Massimo gecastreerd en dat zal zowel voor hem als voor ons binnenkort wat rustiger zijn. Ik verheug me er 
erg op dat hij over een poosje lekker vrij rond kan lopen in huis en tuin. Gemiddeld duurt het vier tot zes weken totdat ze 
echt castraat zijn. 

Donderdag 31 mei: Afgelopen maandag werd Kallima voor het eerst weer krols. Een dag of tien ervoor, op de laatste antibiotica dag, was het vloeien gestopt. Haar buikje voelde niet meer opgezet en dat bleef gelukkig ook zo. Maandag en dinsdag is ze door Massimo gedekt en nu is het de komende drie weken weer 'geduldig' afwachten. We zullen een dosis geluk moeten hebben, maar wie weet heeft Kallima een mooie verrassing in petto. Ook over Bushy goed nieuws. Bij de tweede krolsheid mag ze op huwelijksreis. Het was niet gepland om nu mogelijk twee nestjes tegelijk te krijgen maar omdat Bushy net als Kallima ook al een poos de pil kreeg (de waarschijnlijke oorzaak van de baarmoederontsteking) wilde ik haar er zo snel mogelijk vanaf hebben. Een spannende tijd dus weer, we hopen rond twee augustus kittens te mogen verwelkomen van Kallima, en/of een poosje later van Bushy.

Kallima op pinkstermaandag bij Massimo in de katerren op bezoek. Mooi om hun lichaamstaal te zien, ontspannen en op elkaar gericht. Gentleman als hij is stelt Massimo zich afwachtend maar uitnodigend op. De bijna gesloten oogjes van Kallima beantwoorden dat het oké is.

Zondag 13 mei: Met Kallima gaat het de goede kant op. De baarmoeder is minder dik en hard geworden en dat is een goed teken. Ze heeft op sommige dagen wat meer gevloeid en hoewel dat echt minder prettig was voor haar is ze steeds blijven eten en heeft ze niet een keer een zieke indruk gemaakt. Ze krijgt nog tot en met donderdag antibiotica, daarna is het afwachten of de ontsteking echt over is en of we met haar nog een poging gaan doen voor een nestje. Kallima's belang blijft uiteraard vooropstaan, wanneer we er geen goed gevoel bij hebben of het buikje wordt weer dik dan is het over en uit wat ons betreft. Met de kleintjes van Avril en Massimo in Drachten gaat het goed. Een van de sorrel zilver katertjes zou mogelijk een turn coatje kunnen zijn. Daarbij komt de eigenlijke kleur pas later te voorschijn. Er wordt gezegd dat juist turn coatjes erg mooi van kleur worden. Intussen is ook eindelijk Bushy's pagina af. Vanwege   gezondheidsredenen heeft dit erg lang geduurd maar met stukjes en beetjes sleutelen is het dan toch gelukt.

Bushy aan het rommelen in de tuin. Gister kwam ze heel trots met een doodgebeten spitsmuisje naar binnen.  De bedoeling was dat dit Barf- stuk mee naar de slaapkamer ging maar dat ging me iets te ver

Zondag 29 april:
Vorige week zondag bleek Kallima een baarmoederontsteking te hebben. In de week ervoor voelde ik steeds meer twijfels 
of ze dit keer wel zwanger zou zijn en nu kwam de aap uit de mouw. Waarschijnlijk zat het bij de eerste dekking in februari 
al niet helemaal goed. Een baarmoederontsteking betekent vaak castratie maar een adequate behandeling kàn succesvol zijn. 
Kallima heeft een curettage gehad en zowel zij als Massimo hebben antibiotica gekregen. Het is nu afwachten of dit afdoende 
is geweest en of de baarmoeder herstelt. Op zich doet 'muis' het prima en was ze van de curettage snel opgeknapt. Ze is een 
klein maar erg dapper en sterk poesje. Bij de eerstvolgende krolsheid moet ze gedekt worden omdat de kans op herhaling 
anders erg groot is. Mocht het weer terugkomen (een zeer reële kans) dan vind ik het genoeg geweest voor Kallima en wordt 
ze gecastreerd. We hopen met haar dochter Busayra de lijn dan voort te zetten.

Zondag 8 april: Op 2 en 3 april zijn de kittens van Avril en Massimo geboren. Een zesling! Zoveel is nogal uitzonderlijk bij Somali's. De bevalling zelf verliep probleemloos maar daarna zijn er enkele zorgelijke dagen geweest. Avril was onrustig en het zelfstandig drinken kwam bij drie kleintjes niet goed op gang. Een sorrel poesje heeft het jammer genoeg niet gered, ontzettend sneu. Met de overige vijf kittens gaat het intussen prima. Avril is weer helemaal op haar gemak en blijkt een perfect moedertje. Het vijftal bestaat uit een sorrel poesje, een sorrel zilver poesje en drie sorrel zilver katertjes. Natuurlijk ben ik apetrots op deze kleintjes die de lijnen van Yara en Massimo met elkaar verbinden. Meer informatie en foto's van dit nestje zijn te vinden op de website van Somali cattery Mojoko's. Of de herkansing van Kallima en Massimo geslaagd is is voorlopig nog afwachten. Heel spannend weer!

Avril met haar pasgeboren kleintjes. Erg leuk dat er ook een niet zilvertje bijzit, dat was de grote verrassing

Maandag 2 april: Kallima en Massimo zijn dit weekend in de herkansing gegaan voor een nestje. Eerder was ik van plan om de eerste krolsheid over te slaan maar een babbel met een ex-fokker heeft me van gedachte veranderd. Er zit wel wat in dat het nu anders is dan een eerste krolsheid na een poos pilgebruik. Bovendien levert het aardig wat stress op om een krolse poes in huis te hebben en een kater die dat donders goed weet maar niets mag. Zaterdag en zondag is Kallima een aantal keren gedekt en het is nu afwachten of het dit keer wel gelukt is.   Intussen wachten we in grote spanning op goed bericht uit Drachten. Avril is vandaag uitgerekend. Het is op dit moment nog redelijk vroeg in de ochtend en voor zover ik weet is alles nog rustig. Ik hoop dat de bevalling net zo probleemloos verloopt als de zwangerschap.

Kallima wond Massimo weer vakkundig om haar pootjes

Dinsdag 20 maart: Hiep hiep hoera, Massimo wordt vandaag twee jaar! Het is alweer een prachtige zonnige dag en dat kan onze zonnekoning wel waarderen. Helaas blijkt Kallima definitief niet zwanger te zijn. Tot halfweg vorige week had ik nog hoop dat er een klein nestje op komst kon zijn maar het werd steeds duidelijker dat we wat langer zullen moeten wachten op kittengetrappel. Gelukkig is Kallima verder prima in orde. Nu is het afwachten tot ze weer krols wordt. Wel laat ik haar nu echt pas bij de tweede krolsheid dekken. De kans dat een poes dan goed opneemt is groter dan bij een eerste krolsheid. Avril, het achterkleinkind van Yara dat eind januari op bezoek was bij Massimo is gelukkig wel zwanger. Rond 2 april is ze uitgeteld, spannend! Avril woont bij cattery Mojoko's in Drachten.

Massimo geniet volop van het voorjaarszonnetje op zijn tweede verjaardag

Deze foto heb ik vanmorgen ingezoomd vanuit de huiskamer gemaakt, daardoor is hij helaas nogal onscherp. Probleem is dat als je naar buiten gaat om een foto te maken ze heel gezellig op je af komen draven...

Dinsdag 13 maart:
En het werd lente!

De bloesemblaadjes van de Prunus nipponica Brilliant barsten langzaam uit hun knop. Ik heb deze soort speciaal gekocht omdat hij zo vroeg bloeit, een echte lentebode. Net als de overige planten in onze ren is hij niet giftig

Chica zoekt een plekje in de zon in de border die nu nog begaanbaar is. Over een maand of twee staan het kattenkruid en valeriaan zo hoog dat er alleen nog een  kruipdoor - sluipdoor paadje aan de achterkant is. Vooraan de laagblijvers witte Arabis en knalroze kruipphloxen, die bloeien komende maand al

Chica heeft haar plekje gevonden en Bushy is druk bezig met de jacht op de eerste vliegjes, torretje, spinnetjes en alles wat nog meer ontwaakt.

En Kallima, die laat ons voorlopig rustig verder gissen, wel of niet zwanger?

Vrijdag 2 maart:
Kallima houdt de spanning er behoorlijk in dit keer. Is ze nu wel of niet zwanger? Rond de drie weken, vandaag precies, 
kleuren de tepeltjes normaal gesproken duidelijk roze en worden ze ook dikker. Dat is nu nog niet het geval. Ook is ze nog 
amper aangekomen en slaapt ze bijvoorbeeld ook veel minder dan in de eerste weken van haar vorige zwangerschap. Van
de andere kant, ze is niet meer krols geworden en haar buikje voelt wel wat boller dan een paar weken geleden. Over een
paar dagen hebben we waarschijnlijk meer zekerheid of er half april kittens geboren zullen worden. Spannend!

Zondag 12 februari: We zijn gezwicht;-). Vrijdagmorgen had ik Kallima bij me in de huiskamer en Massimo lag nog lekker te slapen in zijn nachtverblijf; de badkamer. Wat ik niet had gezien was dat Kallima stiekem een plasje had gedaan in de keuken. Sommige poezen zijn zo lek als een mandje als ze krols zijn en Kallima is er een van. Wat later had ik onze vent beneden en zat Kallima boven. Toen hij het plasje ontdekte waren de poppen aan het dansen. Hij bracht de ene naar de andere serenade ten gehore en was niet meer te houden. Tegen zoveel passie kon ik niet op en in de loop van de middag heb ik ze maar bij elkaar gezet. Gevoelsmatig lijkt me een dracht na een tweede krolsheid beter maar de meningen hierover zijn erg verdeeld. Ik denk wel dat er een relatie is met hoe goed of slecht een poes de pil verdraagt. Kallima heeft er tot nu toe geen problemen mee gehad.

In april wordt Massimo twee keer vader als alles goed gaat

Vrijdag 10 februari: Kallima is krols geworden. Vanaf zondag waren de eerste tekenen daar en gistermiddag zette het echt door. Arme Massimo, hij weet het natuurlijk best ondanks dat ik hem en Kallima gescheiden heb maar 'it giet net aon' helaas, om maar eens in de stemming van deze week te blijven, hij zal nog een week of twee weken geduld moeten hebben tot Kallima's volgende krolsheid.   Dat de Elfstedentocht er niet inzat is wel jammer en ik zie het er deze winter niet meer van komen, vanaf zondag gaat het serieus dooien. Voor de katten hoeft de winter niet zo nodig. Ze gaan wel naar buiten en als de zon in de ren staat vinden ze het best een poosje lekker maar liever zoeken ze de warmte van de cv op. Of lekker in het zonnetje achter glas, ook heerlijk natuurlijk!

Zaina maakt een wandelingetje door de winterse ren.

Voor Bushy was sneeuw iets nieuws. Ze kijkt hier nog heel bedenkelijk maar na een poosje ontdekte ze dat je hier ook gewoon door heen kunt stormen;-).

Maandag 30 januari: Dit weekend heeft Massimo bezoek gehad van Avril, een mooi en erg lief sorrel zilvertje. Avril is een achterkleinkind van ons zwart zilvertje Yara. De dekking was al besproken voordat ons meisje in oktober zo plotseling overleed. Het maakte het idee daarna wel een beetje dubbel vanwege de korte tussentijd maar het had iets heel moois dat uitgerekend dit poesje nu een paar dagen bij ons in huis was. Het voelde heel goed. Massimo en Avril hebben het erg leuk gehad met elkaar en er heeft een aantal geslaagde dekkingen plaatsgevonden. Over zo'n drie weken zal blijken of Avril zwanger is. Vanaf nu krijgt Kallima de pil niet meer en bij de tweede krolsheid mag ook zij gedekt worden. Ik verwacht dat het binnen een maand zover is.

Avril en Massimo nodigen elkaar uit op het liefdespad

Zondag 15 januari:
Bushy reageert nog steeds goed op de hypoallergeen brokjes. Ik vind het wel sneu voor haar dat ze nu enkel dit mag want
ze is een echte lekkerbek en onze grootste liefhebber van vers vlees. Die droge brokjes vindt ze duidelijk minder feestelijk. 
Maar goed, voorlopig is het niet anders en ben ik blij dat we de boel eindelijk onder controle hebben. Vorige maand is ze 
ook voor het eerst krols geworden, op precies dezelfde leeftijd als haar moeder destijds. Massimo reageerde er vrij heftig 
op en ik was niet zo blij met zijn 'bronstig' geroep in de buitenren. Gelukkig waren er geen andere willige kattendames in de
buurt die wel wilden invallen. Ik heb Bushy direct op de pil gezet nadat haar hormonen bedaard waren, al had ik dat liever
na de tweede krolsheid gedaan. Maar die zou langer en heftiger zijn geweest en dat leek me voor de rust in de cattery niet
zo bevorderlijk. Nu er geen risico meer is voor een ongewenste dekking door Massimo en haar ontlasting in orde is mag 
ons meissie ook eindelijk weer met de rest naar buiten om zich lekker uit te leven. Het is een wildebras die de buitenruimte 
echt nodig heeft om aan haar trekken te komen. Een geweldig gezicht als ze met haar weelderig opgezette pluimstaart en
supersnelle bewegingen door de ren schiet. 



                                                               * * * * * * * * * * * * * * * 

                                                                           2011

Vrijdag 23 december: Vorige week hebben Kallima en Massimo hun jaarlijkse vaccinatie gehad en werd Massimo getest op Felv en Fiv (kattenleukemie en kattenaids) vanwege de geplande buitendekking. Anders dan vorig jaar kwam onze dierenarts met geen mogelijkheid door zijn halshuid. Het lukte het uiteindelijk via een voorpootje. Dit koste vent wel een postzegeltje vacht maar we wilden hem niet nog langer plagen. Gisteren stond voor beiden de PRA oogspiegeltest gepland. Eigenlijk hoefde dat nu nog niet maar omdat ze bij de vorige test nog zo jong waren wilde ik het nu toch herhalen. Beiden zijn weer vrij verklaard. Bij Bushy kwam de diarree na de kuur weer terug, met name na vers vlees. Sinds anderhalve week krijgt ze hypoallergeen brokjes en dat lijkt te werken. Dit voer bevat enkel plantaardige eiwitten. Ze krijgt dit zes weken en daarna kunnen we uitproberen op welke dierlijke eiwitten ze niet goed reageert. De ontlasting bij Kallima en Massimo is wel goed gebleven. Waarschijnlijk is het zo geweest dat bij Bushy al langer een overgevoeligheid speelde en dat er later een virusje is bijgekomen wat ook haar ouders heeft aangestoken. De meute is met de vuurwerk cd ook weer klaargestoomd voor het knalwerk van volgende week... en de afgelopen twee maanden;-). Met zo'n cd haal je niet alle angst eruit maar het maakt wel verschil.

Op het rechtervoorpootje kun je net een stukje van het weggeschoren vlakje zien

Donderdag 8 december: Het resultaat van het ontlastingsonderzoek van Bushy is binnen. Er is net als de vorige keer getest op giardia en tritrichomonas foetus (twee protozoën) en ook nu waren de uitslagen gelukkig negatief. Waarschijnlijk is er sprake van een virus geweest. Bushy heeft een kuurtje Metrazol gehad, evenals Kallima en Massimo die het ook hadden opgepikt. Katten vinden Metrazol verschrikkelijk smerig, je krijgt het er verstopt door het meest lekkere voer zelfs niet in. Ik vergruis een tablet tussen twee lepels en vang het op op een velletje papier waar ik eerst een vouw in heb gemaakt. Via dit gootje leid ik het in een 5 ml spuitje waarna ik een beetje water toevoeg om het op te lossen. Met handschoenen aan en het 'slachtoffer' in een stevige greep wil het dan wel lukken. Na zuur komt zoet dus er staat daarna meteen iets heel lekkers voor ze klaar. Dan zijn ze het gelukkig ook weer snel vergeten.

Brasil. Wat een heerlijk joch met acht maanden. Als kitten had ie erg weinig kleur maar dat is helemaal goed gekomen.

Wie ook lekker doorgroeit is onze kooiker pup Epke. Nou ja, pup, hij is met vijf maanden al groter dan zijn vader en die is ook niet bepaald klein uitgevallen

Vrijdag 2 december: Al een paar keer ben ik voor gaan zitten om wat in deze rubriek te schrijven. Maar dan overviel het verdriet om Yara me weer zo dat ik niets meer op het scherm kreeg. Vandaag lijkt het te lukken. Het gaat op zich redelijk zijn gangetje hier. Wel heeft Bushy enkele periodes van dunne ontlasting gehad. Vorige maand is er onderzoek gedaan op ontlasting van een dag maar daar is niets uitgekomen. Vorige week heb ik van vijf dagen monsters verzameld en dat is nu naar het lab in Utrecht gestuurd. Binnenkort  verwacht ik meer te weten. Massimo verwacht kennelijk een strenge winter. Hij is de laatste weken weer een paar ons aangekomen en al bij al is hij een halve kilo zwaarder dan afgelopen zomer en ook zwaarder dan hij ooit geweest is. Ongecastreerde katers vallen vaak juist af door hun hormoonhuishouding dus ik ben erg blij met deze omgekeerde beweging bij onze vent.

Chica en Zaina samen in het mandje op de tv kast.

Dinsdag 1 november: Het is intussen twee weken geleden dat Yara overleed. Het voelt nog steeds heel onwennig en onwerkelijk dat ze er niet meer is. De hele dag zweeft ze ergens in mijn gedachten en honderd keer per dag kom ik haar tegen. De moeilijkste momenten zijn het wakker worden, de etenstijden van de katten, weggaan en thuiskomen en wanneer we naar bed gaan. Ook bij de afwas mis ik haar erg, dan lag ze steevast in mijn nek te snorren en hadden we onze gesprekjes.   Aan Zaina merken we ook dat ze haar moeder mist. Ze ziet er duidelijk wat verloren uit in het mandje op de tv kast en ze zoekt ons nog vaker op voor een knuffel. Bij de rest vind ik het moeilijker in te schatten of ze Yara missen, ze lijken hun gewone gangetje te gaan.

Nog een laatste foto van Yara met haar dochter, een maand geleden

Nieuwspagina: 11 - 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1          Terug naar boven