---

 

Zondag 16 november 2008: Weer reden tot een feestje want Yara is vandaag drie jaar geworden. Het feestje wordt in luiheid gevierd tot nu toe, ze liggen allemaal languit op de bank. Geen beweging in te krijgen. Donatella doet het ontzettend goed. Ze reageert zo leuk als je zelfs maar vijf minuten de kamer uit bent geweest en weer binnen komt. Dan veert ze meteen op en komt heel blij en vriendelijk op je af, mekkertje  aan en een blik van 'wil je me gauw oppakken?!' Het is zo'n schatje, we zijn er helemaal weg van! Vandaag heeft ze de rest van ons huis verkend en als het morgen redelijk weer is mag ze een kijkje in de ren gaan nemen. Zaina en Yara lijken haar al helemaal geaccepteerd te hebben, heerlijk!

Zo worden we door haar begroet, lief he.

Zaterdag 15 november: Gisterenavond hebben Marga en Leslie Donatella gebracht. Ik vond het heel spannend hoe onze katten op haar zouden reageren. Gelukkig ging het erg goed. Zaina en Yara waren ontzettend lief en lieten haar rustig de boel verkennen. Chica hield zoals verwacht wat meer afstand. Airean kon zich na de eerste kennismaking wat minder goed beheersen en wilde meteen lekker ruig gaan spelen met haar. Dat vond Donatella wat minder geslaagd en dat liet ze hem duidelijk weten. Airean was zichtbaar teleurgesteld. Wil hij een meisje versieren dan zal hij het toch anders aan moeten pakken. Vandaag, haar eerste volle dag bij ons, doet Donatella het geweldig goed. Ze speelt, snuffelt op haar gemakje rond en is ontzettend knuffelig. Zodra je haar aanraakt gaat direct de motor op 10 en spinnen maar. Eten gaat ook goed, vooral rosbief gaat er moeiteloos in. Ach, het is maar wat je gewend bent;-). Het is een ontzettend mooi en lief meisje waar we superblij mee zijn. We hopen dat ze heel snel gewend is bij ons. Komende week heb ik vakantie, dus alle tijd voor haar.

De tv wordt ook door Donatella gewaardeerd als uitkijk

Dinsdag 11 november:
Afgelopen nacht heeft Airean voor het eerst bij ons geslapen. Hij is nu groot genoeg zodat ik minder bang ben dat
hij per ongeluk geplet wordt in onze slaap of iets te enthousiast over ons heen raast. Hij vond het prachtig met de 
rest in het grote bed. Aan slapen kwam hij natuurlijk niet meteen toe; er moest eerst flink gespeeld worden. Heel 
gezellig maar wel oppassen met blote voeten want die zijn altijd zeer in trek als speel- en bijtgoed. Ben benieuwd 
hoe het gaat als Donatella er over een paar dagen bij komt; vrijdag is het eindelijk zover! De eerste nachten slaap
ik met haar apart beneden op de bank, zodat ze rustig kan bijkomen van alle nieuwe indrukken. 
De show zondag in Zutphen was trouwens leuk verlopen. Met haar zusjes werd ze beste nestje en sorrelzusje 
Djara werd beste kitten. En dan nog al die aandacht die je met zijn vijven krijgt!


Zaterdag 8 november:
Airean is duidelijk aan het puberen. Hij is van een ietwat gedrongen kereltje getransformeerd naar een vrolijke
slungel die zijn grenzen aan het verkennen is. Hij probeert zijn moeder op alle mogelijke manieren uit om te zien 
hoe ver hij kan gaan. Als het te ver is naar Yara's zin en ze hem stevig aanpakt gaat hij volkomen onschuldig op 
zijn rug liggen en kijkt haar vol ongeloof aan: "ik weet echt niet wat je bedoelt, ik doe toch niets?" Verder heeft
hij de grootste lol met Zaina. Ze hebben ook aardig wat gemeen. Beiden zijn zeer geïnteresseerd  in water, eten
en veel knuffelen met de dieselmotor op volle toeren. Ook apporteren vinden ze alle twee heel leuk. Met Chica 
heeft Airean een hele andere relatie. Als hij rustig is mag hij bij haar komen liggen en wordt hij lief gewassen door
haar. Door Chica's nierziekte is ze minder speels geworden. Met Zaina heeft ze vorig jaar nog veel gedold toen 
de andere kittens de deur uit waren, maar nu voelt ze zich waarschijnlijk minder goed. Lief dat ze zich toch om 
hem bekommert en erg leuk van die kleine druktemaker dat hij haar accepteert zoals ze is.

Zondag 2 november: Vanmiddag ben ik voor de vierde keer naar Westendorp gereden om de kleine Donatella op te zoeken. Ze is intussen veertien weken en had al bij ons kunnen wonen, maar ze mag volgende week eerst nog met haar zusjes naar de show in Zutphen. Ze reageerde erg leuk op me toen ik binnenkwam en hoewel er de hele middag zeer uitbundig werd gespeeld door het grut had ze toch regelmatig tijd om bij me te komen liggen. Ze heeft de luidruchtigste motor van allemaal en vindt het heerlijk om lekker op schoot te liggen, tussen alle dolle buien door wel te verstaan. De middag was weer veel te snel om en het kost me steeds meer moeite om haar achter te laten.  Vrijdag 14 november komt ze naar ons.

Donatella Diza met 12 weken, wat een schatje is het!

Vrijdag 31 oktober: We hadden verwacht dat Airean zijn zusje erg zou missen. Ze waren al die tijd dikke vriendjes  geweest en Airean was steeds erg op zijn zusje gericht. Maar een mens maakt zich soms druk om niks; zijn leventje gaat net zo gemakkelijk verder zonder haar. En zelfs 's nachts, wanneer hij alleen in de binnenren zit geeft hij geen krimp. Gelukkig maar, anders hadden we nog meer moeite met het afscheid gehad. Ondertussen hebben we al hele goede berichten uit Hamburg ontvangen. De lange rit was perfect verlopen,  Ameerah was superrelaxed geweest. Ook de gewenning aan alle nieuwe huisgenoten loopt erg goed. Ik ben supertrots op ons dappere meiske!

Langharige koukleumen...

Woensdag 29 oktober: Vanmorgen hebben we Ameerah toevertrouwd aan de goede zorgen van Susanne Sahrbacher van cattery Von Dashosawy uit Hamburg. Gisterenavond hebben zij en Ameerah voor het eerst kennis gemaakt. Het bijzondere is dat op de dag af  twee jaar geleden ik uitgerekend door twee van Susanne's zwartzilvertjes, Ciruja en Darana, zo  verliefd op dit ras, en met name de zwartzilvertjes, ben geworden. Mijn allereerste nieuwsberichtje op deze site gaat over haar katten. Toen had ik dit natuurlijk nooit kunnen bedenken, maar zo kan het gaan. Het afscheid van ons lieve meiske was uiteraard een beetje verdrietig en een regelmatige trip naar Hamburg is niet voor de hand liggend. Maar we hebben alle vertrouwen in Susanne, het zal Ameerah aan niets ontbreken. In de toekomst zal ze met ons meiske naar verschillende shows gaan en als alles goed gaat zal ze voor lieve nakomelingen gaan zorgen. Ik hoop dat Susanne en Ameerah een goed koppel worden en dat ze zich snel bij haar en haar andere katten thuis voelt.

Ameerah vanmorgen, nog even poseren

Donderdag 23 oktober:
De tweede inenting en ook de chip waren een fluitje van een cent. Wij hebben er zelf meer last van gehad dan de
kittens;-). Voor de zekerheid heb ik ze naderhand natuurlijk wel extra verwend met hun lievelingskostje nature's 
menu. Het is jammer dat het buiten een stuk frisser is geworden, ik hou ze nu toch maar liever binnen net na een 
inenting. Zaina speelt zo leuk met de kleintjes de laatste weken. Ze rennen achter elkaar aan en rollebollen over 
elkaar heen. Als het kleintje zich dan overgeeft en op de rug gaat liggen bijt Zaina zogenaamd in de spartelende 
pootjes maar het is duidelijk te zien dat ze meer in de lucht zit te happen dan in de pootjes. En als ze al een pootje 
raakt doet ze dat heel voorzichtig. Ik vind het zo leuk om te zien hoe ze er nu mee omgaat na het onwennige begin. 
Het geeft ook goede hoop voor de introductie van Donatella over drie weken. Al is zij natuurlijk een vreemd katje
met een heel ander luchtje. Het is toch een beetje spannend hoe dat gaat verlopen.

Zondag 19 oktober: De kittens zijn nu elf en een halve week, de tijd vliegt. Het is eigenlijk geen gezicht meer als ze bij moeder liggen te drinken, zo groot zijn ze. Morgen krijgen ze hun tweede inenting en ook een chip. Tegen dat laatste zie ik het meest op. De chip wordt door een naald tussen de schouderbladen geschoten. Het is een vrij dikke naald omdat de chip er anders niet door kan. En dat in die kleine lijfjes, ik vind er niets aan. Bij het vorige nestje had een van de katertjes erg geschreeuwd, niet leuk om dat mee te maken. Ik hoop dat het morgen rustiger gaat.

Vanmiddag lag het hele spul lekker bij elkaar

Donderdag 16 oktober:
Na veel geduld te hebben gehad gaat het er binnenkort dan toch van komen; een wildkleur poesje van intussen 
ruim 11 weken komt half november bij ons wonen. Haar naam is Donatella. Ik heb haar de afgelopen weken een
paar keer opgezocht en ik ben steeds verliefder geworden. Het is een echte donderstraal maar ze is ook erg lief, 
als je haar oppakt begint ze direct luidruchtig te spinnen. We kijken erg naar haar uit en hopen dat ze snel bij ons
zal wennen. Ik heb mijn laatste vakantieweek van dit jaar voor haar komst bewaard. Dank je wel Marga dat je 
Donatella aan ons toe wilt vertrouwen.

Rechts Donatella, links haar zusje Djoewels, zeven weken zijn ze hier

Hier was ze iets jonger, zes weken

Zondag 12 oktober: Zaina is vandaag precies anderhalf jaar. Ze is met 3,5 kilo ons zwaarste poesje. Het is een enorme smulpaap die alles lust. Al we haar gewicht niet in de gaten zouden houden zou ze zo naar de vier kilo gaan. Verder is ze nog steeds de enorme knuffel die elke nacht luid snorrend tegen mijn hoofd aankruipt. Zaina vindt het ook enorm leuk om te apporteren. Favoriet is een oranje muisje met een belletje dat ze steeds weer bij mijn voeten komt leggen. Met een  bescheiden miauwtje geeft ze aan dat hij er weer ligt en wat de bedoeling is. De laatste weken heeft ze wel wat concurrentie van Airean en Ameerah gekregen die af en toe zonder pardon met haar muisje op loop gaan;-).

Die lieve Chica, dit is voor het eerst dat ik haar dit zag doen

Vrijdag 10 oktober:
Hoera, mijn pc doet eindelijk weer alles wat van hem verlangd wordt. Uitleggen wat er allemaal aan de hand was
laat ik liever over aan specialisten op dit gebied maar leuk was het niet, zeker omdat het een maand duurde. 
Vandaag zijn de stambomen voor Airean en Ameerah binnengekomen, keurig verzorgd door Felikat. Verder 
kon het grut vandaag weer de hele middag naar buiten. Het was mooi weer en ik was vrij, de ideale combinatie! 
Ze zijn intussen de tien weken gepasseerd en vanmorgen woog het katertje 1300 gram en het poesje 1200 gram.  

Maandag 6 oktober: Gelukkig is de entreactie uitgebleven. Ik klap nog steeds in mijn handjes met dit supergemakkelijke duo. Beiden reageren trouwens ook steeds beter op hun naam. Eerst gaan die kopjes zo mooi omhoog om te kijken het wel een interessante reden heeft dat ze geroepen worden, zoals eten of een leuk speeltje. Is het de moeite dan komen ze enthousiast aangerend. Is het niet belangrijk genoeg dan heb je uiteraard het nakijken. Airean wordt net zo'n knuffel als zijn halfzus Zaina. Die twee hebben vrij veel gemeen met elkaar. Het is een mannetje dat duidelijk gezelschap nodig heeft. Een Somali is sowieso niet geschikt om veel alleen te zijn maar voor hem geldt dat zeker. Ameerah lijkt zich wat beter zonder anderen te kunnen vermaken maar ook voor haar geldt dat ze niet ergens alleen geplaatst zal worden. Dat moet je niet willen bij dit ras.

"Ik vraag toch niets?!"

Woensdag 1 oktober:
Vandaag zijn de boeven alweer negen weken. Het aanrecht en met name hoe daar op te komen is intussen ook 
ontdekt. Erg handig als ik met hun eten bezig ben;-). Het is onze katten ten strengste verboden om over het aan-
recht te wandelen maar wij voeren hierin een typisch Nederlands gedoogbeleid ;-). Onder overmatig uitgedeelde 
kopjes, kusjes en zachte duwtjes probeer ik tussen alle poten en staarten door hun prakjes klaar te maken. Erg
gezellig en je weet dat je op zo'n moment bijzonder gewaardeerd wordt. Dat het op deze manier drie keer zo lang
duurt eer hun eten klaar is nemen ze kennelijk voor lief.
Gisterenavond hebben de kleintjes hun eerste inenting gehad en zijn ze door de dierenarts goed nagekeken op 
eventuele afwijkingen. Gelukkig was alles goed en de prik hebben ze dapper doorstaan. Hopelijk krijgen ze geen
vervelende entreactie, even afwachten.

Zondag 28 september: Wat een prachtig weer was het de afgelopen vier dagen en wat een geluk dat ik vakantie had. Het was echt genieten voor het spulletje thuis. Lekker spelen en slapen in het najaarszonnetje, het kan slechter in een kattenleven. Dit weekend heb ik de kittens alweer voor de derde keer ontwormd. De ontwormingspasta stop ik in een klein beetje carnibest wat vooraf geef met etenstijd. Zo gaat het goedje probleemloos mee naar binnen. Geen drama's met pasta die in het bekje gespoten moet worden waar geen enkel kitten op zit te wachten. Chipo van ons vorige nestje trapte niet in deze verstoptruc. Speciaal voor hem hadden we dus elke twee weken een georganiseerde knoeiboel.

Uiteraard weer allemaal in mijn ligstoel!

Woensdag 24 september De blaasontsteking is naar verwachting vanzelf over gegaan. Met Chica gaat het trouwens ook beter. De eetlust is bijgetrokken en ze blijft zonder bijvoeding iets boven de 2,5 kilo. Ik ben in deze vakantieweek bezig met horren te maken voor de slaapkamerramen. Ik heb voor elk raam een stevig houten frame gemaakt waarop ik op de buitenkant horrengaas gespannen heb. Aan de binnenkant heb ik er gewoon gaas tegenaan gezet zodat de hor veilig is voor kattennagels en ik zeker weet dat er echt niemand meer per ongeluk kan ontsnappen. Tot nu toe was het altijd goed opletten, en ik heb zo graag de boel open. Maar altijd moest ik eerst de kamer goed checken op verstekelingen voordat ik het raam openzette en de deur op slot deed. Het ging op twee keer na altijd goed, maar ook twee keer vind ik teveel. Gelukkig hadden we de avonturier snel weer terug, maar ik moet er niet aan denken dat het een derde keer echt mis zou gaan. Pas weer zo'n eng verhaal gehoord van een spoorloos verdwenen soortgenootje die op verkenning was gegaan, brrr

Airean aan de veilige kant van de buitenren

Vrijdag 19 september:
Yara heeft last van blaasontsteking. Ze loopt van de ene bak naar de andere en produceert hooguit een paar 
druppels urine met soms een beetje bloed. Gisteren ben ik met haar naar de dierenarts geweest. Het was me 
gelukt om wat urine op te vangen met behulp van speciale kunststof kattenbakkorreltjes. Die nemen geen vocht
op. Het plasje kun je met een bijgesloten pipet opzuigen en in het ook bijgesloten buisje spuiten. Een klein beetje
is al voldoende. Gelukkig bleken er op het eerste gezicht geen bacteriën of kristallen in de urine te zitten. De 
oorzaak zou stress kunnen zijn zei de dierenarts en daar kon ik me iets bij voorstellen. Ik had haar een paar keer 
overdag in een apart kamertje gezeten omdat ik haar niet de hele dag alleen met Zaina vertrouwde. Gelukkig heb
ik vanaf vandaag weer een week vakantie en ben ik veel thuis. Omdat de oorzaak dus waarschijnlijk stress is 
hoefde ze gelukkig geen medicijnen . Dat is ook niet wenselijk omdat ze nog zoogt. Het heen en weer lopen van 
bak naar bak doet ze gelukkig niet de hele dag en het bloed bij de urine komt in dit geval enkel van het persen.


Woensdag 17 september: 
Zeven weken zijn ze vandaag. De gewichtjes: Airean 915 gram en Ameerah 832 gram. De eetlust is nog steeds 
goed te noemen en alles wat ik ze tot nu voorzet gaat er zonder commentaar in. Het absolute lievelingskostje van
moeder en kinders is Nature's menu. Dit zijn zakjes vlees of vis in verschillende smaken. Hier eten ze van tot ze
echt niet meer kunnen. De laatste hapjes gaan steeds trager en de oogjes vallen er haast bij dicht maar ze laten 
geen kruimel liggen.

Zondag 14 september: De kleintjes zijn intussen helemaal aan het buitenleven gewend. Ze vinden het heerlijk om een frisse neus te halen en lekker door het gras te rennen. Het huis heeft intussen geen geheimen meer voor ze, gisteren ontdekten ze de trap naar onze zolder die we nog even voor ze verstopt wilden  houden. We kunnen die trap niet goed afsluiten en ik heb ze liever niet te vroeg op de bovenste verdieping. Zij vinden het natuurlijk een prachtige speeltuin met ongekende mogelijkheden door alles wat er ligt en staat. Yara blijft goed voor haar kittens zorgen. Ze drinken nog dagelijks bij haar en ze wast en verzorgt ze tot in de puntjes. Zaina heb ik de laatste dagen een paar keer echt zien spelen met de kleintjes. Het blijft wel goed opletten want als zo'n kleintje iets te enthousiast naar haar reageert kan ze nog wel eens een tik uitdelen. Dat hoort erbij maar  zo'n grote poot op een klein kittentje vind ik toch een beetje eng.

Kennismaking met onze gerbil Youssouf

Dinsdag 9 september: Gisteren zijn Ameerah en Airean voor het eerst buiten geweest. Een hele belevenis voor ze. Eerst een beetje schoorvoetend, maar al gauw vonden ze het een zeer geslaagde excursie. Gisteravond hebben ze vervolgens voor het eerst de trap verkend, ook al zo spannend. Hij is bekleed met tapijt waar ze goed grip op hebben. Ze buitelen nooit verder dan één tree naar beneden als het even te wild gaat. Ze hebben zo´n lol gehad met elkaar. Je kunt op zo´n trap je zusje van boven aanvallen of vanuit een lager gelegen positie je dikke broer besluipen. Moeder Yara keek vanuit de kamer oplettend toe of het er wel veilig aan toe ging. De gewichtjes vanmorgen:  Airean 810 gram en Ameerah 715 gram, perfect voor nog geen zes weken. Voor Chica hebben we ipakitine gehaald bij de dierenarts. Dit is een fosfaatbinder die voorkomt dat het fosfaatgehalte in het lichaam te hoog wordt. Een te hoog gehalte is slecht voor de nierfunctie en zorgt ervoor dat het dier zich niet lekker voelt en daardoor slecht eet. We hopen dat het het aanslaat bij Chica en dat haar eetlust verbetert.

Lekker klauteren op de grote trap

Zondag 7 september: Vijf en een halve week zijn ze en hun wereldje wordt alsmaar groter. Ze verlaten de ren steeds vaker om op onderzoek uit te gaan in de rest van het huis. Superspannend natuurlijk! Ze worden steeds sneller en rennen vrolijk achter elkaar aan. Het  is extra opletten voor ons maar het voordeel van maar twee kittens is dat het wel overzichtelijk is. Het valt ons steeds meer op dat dit duo veel minder wild is dan het ADHD viertal van vorig jaar. Die waren zo ontzettend druk, je kwam ogen en handen tekort om allerlei grote en kleine rampen te voorkomen. We hebben erg met ze gelachen, maar het was wel vermoeiend. Yara is nog steeds een beetje krols. Ik kan haar helaas niet bij de kittens laten als we er niet bij zijn, ze probeert Airean steeds weer bij zijn keeltje op te pakken. Vorig jaar deed ze dat met  Chipo, toevallig ook het sorrel zilver katertje. Zaina begint de kittens meer te waarderen. Ze zat vandaag zelfs heel relaxed bij hen in de ren terwijl zij lekker aan het spelen waren. In meespelen moet ze nog wat handigheid ontwikkelen.   Met Chica gaat het niet goed. Ze drinkt en plast ontzettend veel en de urine ruikt heel sterk naar ammoniak. We voeden haar al drie weken bij maar ze komt niet aan. De nierdieetbrokjes gaan gaan er sowieso niet in al leek het daar in het begin wel op. Ik ben bang dat we haar binnen een paar maanden gaan verliezen.

We hebben zoveel gemak van de grote kittenren in de huiskamer. De kleintjes hebben hiermee een vaste, ruime en veilige plek. We kunnen Yara gemakkelijk van hen gescheiden houden als dat nodig is, hoe sneu dat natuurlijk ook is.

 Woensdag 3 september:
 Gisterochtend hoorde ik ineens een overbekend geluidje; Yara was krols geworden. Nu is dat op zich niet zo 
 erg maar zoiets heeft meestal wel gevolgen voor de zorg voor de kittens: mevrouw heeft nu iets anders aan haar 
 hoofd. Ze is met vlagen erg onrustig en de kittens interesseren haar dan weinig. Terwijl wij aan het werk waren 
 heeft ze behoorlijk met Airean gesleept. In de ren gelukkig, dat wel. Het arme ventje, zijn keeltje had een hele 
 harde plek van het herhaaldelijk grijpen gekregen. We hebben Yara daarom afgelopen nacht en vandaag tijdelijk 
 van haar kinders gescheiden. Beetje sneu maar wel de beste oplossing. Ik kan haar de pil niet geven nu ze krols 
 is, dat is erg slecht vanwege de grote hormoonschommeling die dat teweeg brengt. Daarnaast krijgen de kittens 
 de pil via de moedermelk ook binnen en dat is niet aan te bevelen. Op momenten dat Yara rustig is leg ik haar bij
 de kittens zodat ze kunnen drinken en verzorgd kunnen worden. Gelukkig eten ze ook erg goed van de carnibest 
 en groeien ze als kool. Afgelopen week zijn ze alle twee maar liefst 130 gram gegroeid. Ook hebben ze geen last 
 gehad van diarree door de overgang op vast voer. Ik klop maar weer eens flink af.

Donderdag 28 augustus: De kleine meid heeft echt mijn hart gestolen. Eigenlijk direct al omdat ik nu eenmaal een zwak heb voor de zwartzilvertjes. Maar Ameerah heeft daarnaast ook nog zo'n ontzettend lief snoetje en een heel vertederend zacht karaktertje. Ze zit het liefst op schoot en gebruikt haar pootjes op een hele zachte manier om contact te zoeken en te spelen. Intussen  heb ik een mooie toepasselijke tweede naam voor haar gevonden: Annakiya, dat betekent 'lief gezicht'. Beter kan het niet. Omdat haar eerste naam 'prinses' betekent heb ik voor broertje Airean ('zilver') als tweede naam Amir gekozen, dat betekent 'prins'. Ons 'zilver prinsje' is dan weer de topfavoriet van de eigenaar van papa Falstaff en de fokkers van Yara.

Wat hebben kittens toch met slippers

Woensdag 27 augustus: Gisterenavond, net voor de vier weken, hebben Airean en Ameerah hun eerste hapje carnibest gehad, gemengd met wat zalm van Schesir. Ik was helemaal  voorbereid op afkeurende blikken, een hoop geknoei of totale des-  interesse, maar het ging er in als koek! Beetje sneu voor Yara dat ze daarna haar wassende tongetje voor een volgend lapje vlees aanzagen;-). Ik klap in mijn  handjes met zulke gemakkelijke kittens als dit zijn, ik heb er geen kind aan. Meteen afkloppen! De gewichtjes vanmorgen: 540 gram voor hem en 423 voor haar. Vanmiddag worden ze voor het eerst ontwormd,  zou mooi zijn als die pasta er ook zo gemakkelijk ingaat.

Ze zijn al super proper op zichzelf

Maandag 25 augustus:
Het is verbazingwekkend hoe snel de ontwikkeling van de kleintjes gaat. De ene dag schuiven de achterpootjes
nog alle kanten op bij het rondscharrelen, de volgende dag staan ze er ineens op! Eerst nog wankel maar een paar 
dagen later is het de gewoonste zaak van de wereld en dartelen ze lekker door de ren. De kittens spelen nu steeds 
meer met elkaar en dat is ontzettend leuk om te zien. Af en toe horen we een duidelijke piep als de doorgekomen 
tandjes van de een iets te enthousiast in de ander worden gezet. Zo leren ze met elkaar en met hun krachten om te 
gaan. Als ik de ren in stap komen ze direct op me af en klauteren ze op schoot, geweldig leuk! Ze zijn beiden zo 
onbevangen en al zo op mensen gericht, echte Somalietjes! 

Met ons HTK'tje Chica gaat het minder goed. Ze bleek weer afgevallen te zijn na een iets dikkere periode de
afgelopen anderhalve maand. 2.5 kilo vinden we voor haar de ondergrens. Ze is maar klein en fijntjes en als nier-
patiënt zal ze ook mager blijven. Als ze onder de 2.5 kilo zakt voeden we haar bij met convalescence support. Dit
is poeder wat je met water aanmaakt en met een spuitje in het bekje doet. Ze heeft er gelukkig geen problemen 
mee. Helaas is ze deze keer na een week bijvoeden zelfs nog ietsje afgevallen en dat is geen goed teken. Daarnaast 
drinkt en plast ze enorm veel. Ze gedraagt zich verder niet ziek, maar ik heb er een slecht gevoel bij. Het kan nog 
een tijdje vrij goed gaan, en misschien zelfs iets verbeteren, maar het kan ook heel snel veel slechter worden.

Woensdag 20 augustus: De kittentjes doen het ontzettend goed. Ze zijn qua formaat en karakter erg verschillend. Airean is een rasechte boef, de ondeugd straalt er vanaf. Hij daagt zijn zusje en ook ons uit om vooral lol te maken. Hij is erg leuk. We gaan nog wat met hem beleven als hij vrij rond gaat lopen;-). Dat is nu al een beetje begonnen want vandaag hebben ze de kist voor het eerst verlaten. Ameerah is wat bescheidener van karakter maar ze is nieuwsgierig genoeg om ook lekker op onderzoek uit te gaan. Voor de komende week heb ik weer vakantie gepland want dan gaat er veel gebeuren: de eerste hapjes vast voer, het leren gebruiken van de kattenbak en de huiskamer verder ontdekken. Erg spannend allemaal voor ze!

Het eerste avondslaapje buiten de werpkist

Zaterdag 16 augustus:
Het wildkleur poesje waar we een paar weken geleden zijn geweest komt niet naar ons. Donderdag ben ik, met
iemand met veel meer ervaring dan ik, voor een tweede bezoekje geweest. Het is een mooi en lief poesje met
prachtige mogelijkheden voor een fokker. Een kans die je niet zo vaak krijgt misschien. Maar als het gevoel niet 
helemaal mee wil wordt het toch lastig. Ik mis na die eerste verliefdheid van drie weken geleden helaas het echte
YES gevoel wat ik echt wil hebben bij de keuze voor een huisgenoot voor pakweg vijftien jaar. Ik kan een dier 
niet enkel nemen vanwege fokdoeleinden, dat ligt me niet. Het was een moeilijke beslissing vanwege alle plussen 
maar ik heb er toch van afgezien. Gelukkig nam haar 'tweede moeder' het heel goed op en had ze nog andere 
geïnteresseerden. Wie weet heb ik nu iemand anders heel blij gemaakt, dat zou heel mooi zijn. Ik hoop dat ik 
haar op afstand een beetje mag blijven volgen.

Woensdag 13 augustus: Twee weken zijn ze alweer. De oogjes zijn al een paar dagen open. Airean krijgt steeds meer het model van een sumoworstelaar, 335 gram woog hij vanmorgen! Hij heeft een geweldig mooi getekend katerkopje, prachtig! Ameerah blijft de laatste dagen wat hangen op 269 gram maar ze ziet er goed uit en lijkt heel tevreden. Nog geen reden om haar bij te gaan voeden met KMR. Ik weeg haar nu twee keer per dag om het wel goed in de gaten te houden. Als ik haar oppak is ze zo relaxed, en zóó lief, het is echt een schatje! En dan kijkt ze me zo onschuldig aan, dan smelt ik hoor. Het is echt een poesje. Ik denk dat ze een heel lief en zacht karaktertje heeft. Het katertje protesteert eerst heel duidelijk als ik hem oppak maar eenmaal op schoot vindt hij het wel fijn en ook errug interessant. Chica trekt zich niet zoveel aan van het nestje. Ze heeft geen interesse maar trekt zich gelukkig ook niet terug. Zaina moet nog steeds wennen. Die grote kist blijft haar trekken maar verder dan eens lekker blazen naar haar halfbroertje en zusje komt ze nog niet.

Ze doet het geweldig als moeder, zo lief en zorgzaam

Vrijdag 8 augustus:
We zijn er uit met de namen. Het katertje gaat Airean (Eiran) heten. Dat is Engels en betekent 'zilver'. Het was
de eerste naam die ik voor hem bedacht had. John moest er even aan wennen maar nu vindt hij het prima. Het
poesje heet nog steeds Ameera, dat is Hindi. Ik kies waarschijnlijk voor de Arabische uitgang, dan wordt het
Ameerah. Over een eventuele tweede naam voor de stamboom wordt nog nagedacht.
 

Woensdag 6 augustus: Het katertje heeft voorlopig de naam Artan gekregen, oftewel 'kleine beer'. Vanmorgen, precies een week oud, woog hij al 234 gram! Het poesje is in een week van 99 naar 209 gram gegroeid, ook een ruime verdubbeling. Hun halfzusje Zaina weet nog niet zo goed wat ze met de nieuwe huis- genootjes aanmoet. Soms gaat ze heel voorzichtig bij ze kijken.

Het dikke bruine beertje

Komende dagen gaan de oogjes open

Vrijdag 1 augustus: De kittentjes groeien als kool. Het poesje is in twee dagen 40 gram aangekomen en het katertje 38 gram. Een week na de geboorte moeten de gewichtjes verdubbeld zijn. Het lijkt erop dat ze dat met alle gemak gaan halen. In de werpkist zoeken ze elkaar steeds op en liggen naast of over elkaar te slapen, een ontzettend lief gezicht. Moeder Yara zorgt er voor dat ze aan drinken en verzorging  niets tekort komen. Ze is ook een stuk zekerder geworden en vindt het goed dat ik vaker weg ben. Gelukkig maar! Het poesje heeft al een naam gekregen: Ameera. Dit betekent 'prinses', een naam die wij helemaal bij haar vinden passen. Ze is heel erg mooi en ze heeft zo'n lieve uitstraling, een echt prinsesje!

Nu nog een mooie naam voor het katertje

Donderdag 31 juli:
De kleintjes (nou ja, bulletjes!) doen het perfect. Het katertje was vanmorgen al gegroeid naar 141 gram en 
het poesje woog 121 gram, dat is echt heel goed! Het leven van een pasgeboren kitten bestaat uit drinken en 
slapen, en lekker verzorgd worden door de moeder. Het kan slechter! Ik had gisteren nog steeds kamerarrest
van Yara, als ik naar buiten of naar boven ging werd duidelijk aangegeven dat dit niet de bedoeling was. Heel 
bijzonder om te merken dat je echt hun steun en toeverlaat bent rondom de bevalling. Vanaf vandaag ga ik weer
meer mijn eigen gang, het leven gaat tenslotte verder. Alles gaat gelukkig goed en ik merk ook dat ze intussen 
helemaal vertrouwd is met haar moederrol.

Woensdag 30 juli: Afgelopen nacht is Yara bevallen van twee mooie lieve kittens.Om 01.05 uur kwam een sorrelzilver katertje ter wereld van maar liefst 111 gram. Om 03.45 volgde een zwartzilver poesje van 99 gram. Intussen was het katertje toen al gegroeid naar 123 gram;-), zijn buikje stond helemaal bol! Yara is een superlieve moeder voor haar kleintjes. We denken dat beiden kittens langhaartjes zijn maar helemaal zeker is dat nog niet. Geduld maar weer!

Maandag 28 juli: Officieel is Yara vandaag uitgeteld. Het is de 65 ste dag van haar zwangerschap. Gisteravond rond half twaalf zag ik de slijmprop die de baarmoedermond normaal gesproken afsluit verschijnen. Dit is de ont- sluitingsfase. De rest van de nacht heb ik met Yara beneden doorgebracht maar het is rustig gebleven. Ze was erg knuffelig en heel ontspannen. Vanmorgen leek het er op dat ze zou beginnen want ze ging niet meteen weer slapen na het eten, iets wat de laatste weken gebruikelijk was. Ze zat en lag duidelijk heel anders en ze ging af en toe eens kijken bij de kist. In de loop van de ochtend werd ze weer slaperiger en aan het begin van de avond was alles nog rustig.

Yara vanochtend, heel ontspannen

Nieuwspagina: 11 - 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1                Terug naar boven

 << nieuws >>