Zaterdag 14 maart 2009: Donatella is gelukkig weer zichzelf. De tweede krolsheid duurde met vier dagen een dag langer dan de eerste en het was ook wat heftiger. Het is wel een beetje sneu als je zo'n beestje met haar hormonen ziet worstelen. De anderen konden haar gedrag deze keer ook wat minder waarderen, er werd af en toe flink geblazen wanneer Donatella zich te nadrukkelijk aanbood. Verder heeft ze wat irritatie aan haar rechtervoorpootje. Tijdens de krolsheid werd het erger dus het lijkt met de hormonen te maken te hebben. Omdat ze nu aan de pil gaat kan het vanzelf over gaan. Maar er kan ook een allergie spelen en dan wordt het een ander verhaal. Maandag ben ik op advies met het homeopathisch middel Hepar sulphur D6 gestart, even zien of dat verbetering geeft. Vanavond werden we weer verrast met nieuwe prachtige foto's van ons ventje Airean (Bobby!), die het zo goed doet bij Petra en Leo. Op deze foto lijkt hij sprekend op zijn halfzusje Zaina. Ook zij heeft zulke mooie manen en een prachtige volle staart. Een van haar bijnamen is daarom ook leeuwenkoninginnetje. Het is niet moeilijk welke bijnaam ik voor hem nu in gedachte heb.

Airean of Bobby, een mooie leeuwenkoning in wording. We zijn supertrots op hem...waren we al;-)

Zondag 8 maart:
De tweede krolsheid van Donatella hing sinds een paar dagen in de lucht en vandaag zette het door. Ik had gehoopt
dat het wat langer weg zou blijven zodat we nog niet met de pil hoefden te beginnen, maar de natuur heeft anders
beslist. Zodra de krolsheid ongeveer een week voorbij is krijgt ze haar eerste pil. Je mag de pil beslist niet geven 
tijdens de krolsheid vanwege de enorme hormoonschommeling die dit geeft. Ook wordt de kans op het ontstaan van
melkkliertumoren hiermee vergroot. Net als Yara heeft Donatella de neiging om links en rechts de boel te markeren
met enkele druppels urine of zelfs heuse plasjes. Vooral zachte oppervlakken zijn populair. Hier is weinig tegen te 
doen, het hoort gewoon bij de krolsheid en gaat weer over zodra de krolsheid voorbij is.  


Zaterdag 28 februari:
Werk aan de winkel! Ik vond het tijd voor een extra krabpaal, hangplek en uitkijktoren voor de meiden.
Natuurlijk kon ik zoals gewoonlijk rekenen op de enthousiaste hulp van een paar vrijwilligers zodat het 
in elkaar zetten in een handomdraai was gebeurd;-)

Yara en Donatella pakken meteen goed aan

Al halverwege, wat schieten we lekker op;-)

Nog even controleren of alles klopt

en dan lekker uitrusten van deze vermoeiende klus

Woensdag 25 februari: De krolsheid van Donatella heeft gelukkig maar drie dagen geduurd, lang genoeg voor zo'n jong beestje. Ze scheurt nu weer lekker met Chica en Zaina door het huis. Na de tweede krolsheid gaat ze op de pil (een halfje voorlopig) want het is niet goed om haar steeds krols te laten worden tot ze eind dit jaar pas aan haar eerste nestje toe is. Nu ben ik ook geen voorstander van de pil, maar meer keus is er op dit moment helaas niet. Chica heeft zich intussen helemaal als pleegmoeder over Donatella ontfermd, heerlijk om te zien. Tot voor twee jaar had ik altijd maar één poesje en dat leek me toen wel oke. Ik kan het me nu niet meer voorstellen! Dit is zoveel leuker en ook voor een htk'tje is het hebben van gezelschap van minimaal één soortgenootje toch eigenlijk een must!

Toen we Chica nog als enigst poesje hadden lag ze vooral te slapen. Nu is haar leven zoveel leuker geworden met drie soortgenootjes

Donderdag 19 februari:
Gisteren liep Donatella een beetje verdwaald op zolder rond te mekkeren. 'Dat zou best eens een aankondiging van
haar eerste krolsheid kunnen zijn', dacht ik. En jawel, vanmorgen was het zover. Over de grond rollen (krols is op
zijn Duits heel toepasselijk 'rollig'), kontje omhoog, de typische krolse geluidjes; kleine meisjes worden groot! Met
iets meer dan zes en een halve maand is het aan de vroege kant maar een van haar zusjes was al een maand eerder
zover. Zaina was met acht maanden voor het eerst krols en van Yara weet ik niet omdat ze toen nog niet bij ons was.
Donatella probeert nu vooral aandacht van Chica te krijgen. Grappig, wanneer Yara krols is richt zij zich ook op haar.
Chica reageerde heel schattig op de hormoonperikelen van Donatella; ze kreeg een lief wasbeurtje.

Zaterdag 14 februari: Vandaag woont Donatella alweer drie maanden bij ons. Ze is flink gegroeid en is een kilootje zwaarder geworden in die tijd. 2.5 kilo weegt ze nu. Ze ziet er prachtig uit en heeft aardig wat fans gekregen. Ze is nooit te beroerd om wat  aandacht aan ze te schenken als ze langskomen. Het is ook erg leuk om te zien hoe ze in die drie maanden met de andere poezen haar weggetje heeft gevonden. Ze zijn nogal verschillend maar Donatella kan met alle drie erg goed overweg en kent de gebruiksaanwijzingen op haar duimpje. Zaina's verkoudheid is over, hopelijk hebben we het nu eindelijk gehad voor deze winter.

De nieuwste rage op sportgebied: plumeauworstelen

Zondag 8 februari:
Vandaag is John jarig. En vandaag is het alweer acht jaar geleden dat ik gestopt ben met roken. Dat was absoluut 
geen makkie destijds maar ik ben nog altijd blij dat ik het heb volgehouden. Overigens hebben de meeste katten het
land aan roken en is meeroken voor hen natuurlijk net zo slecht als voor mensen. Toen ik al een paar jaar gestopt 
was ging ons htk'je Bowie een weekendje logeren in een huis waar wel gerookt werd. De walm die van het beestje 
kwam toen we haar ophaalden was verschrikkelijk. Toen ik zelf nog rookte rook ik dat niet en vond ik dat mensen 
wel eens overdreven als ze het over de stank van sigaretten hadden-:). 
Donatella is weer helemaal de oude en is weer lekker op gewicht. De verkoudheid van Zaina is nog niet helemaal 
onder controle, dus morgen toch even met de dierenarts bellen of we haar een handje moeten helpen. Chica was 
vandaag voor het eerst sinds een klein jaar boven de 2700 gram. Dit is haar oude gewicht en een mijlpaal na de 
slechte prognose van afgelopen zomer.
 

Woensdag 4 februari:
De winter gaat niet ongemerkt voorbij dit jaar. Buiten niet, maar hier binnen ook niet. Een week geleden begon 
Donatella weer met spuwen. Chica en Zaina deden ook een paar keer mee, maar dat was weer snel over. Bij die
kleine donderstraal pakte het toch weer harder aan. Meer spuwen, minder eten en minder goede ontlasting. Veel
minder heftig dan begin januari, maar blij word ik er niet van. Die extra gevoeligheid kan ook wel door haar leeftijd
komen, een half jaar is ze nu. Net toen ik op het punt stond om toch de dierenarts op te zoeken ging het gelukkig 
weer de goede kant op. Ze krijgt koolvis en kipfilet wat haar darmen nu wel verdragen en ze heeft ook echt weer
trek. De komende dagen schakelen we weer langzaam over op het gebruikelijke voer. Ik heb dit spuwen nog nooit 
eerder zo meegemaakt. Ik heb wel gehoord dat het dit jaar erger is met de virusjes dan andere jaren. Dat zal het 
dan wel zijn. Moeilijk te zeggen soms hoe je er aan komt. Ondertussen heeft Zaina een lichte verkoudheid opgelopen. 
Ze is er niet ziek van maar je hoort dat er wat slijm in de weg zit en ze kijkt ook een beetje lodderig uit haar oogjes. 
Gelukkig begint mijn weekend nu al dus de komende dagen kan ik de boel goed in de gaten houden, en natuurlijk 
veel extra knuffelen met ze. Ik begin wel heel erg naar het voorjaar te verlangen! 

Vrijdag 30 januari: Leek het er aanvankelijk niet op dat Donatella haar vriendje erg miste, de afgelopen dagen merken aan haar dat ze toch wat kwijt is. Ze speelt wel met Zaina, en soms ook met Chica, maar zij kunnen het ventje toch niet helemaal vervangen. Ze eet minder goed, net als in de eerste weken dat ze hier was, en ze zoekt ons nog meer op dan anders. Ik ben nu drie dagen vrij en ga haar heel veel extra aandacht geven. Hopelijk lukt het om haar een beetje op te vrolijken. Met Chica gaat het heel erg goed. Ze is haast weer op het gewicht van voordat ze ziek werd. Onze dierenarts had niet verwacht dat ze zo goed zou herstellen, en ik eerlijk gezegd ook niet. In september dacht ik zelfs dat het afscheid niet ver weg meer was.

Chica's vaste plek als ik aan de pc zit , 'handig' op de muismat

Zaterdag 24 januari:
Gisteravond kregen we een heel positief telefoontje uit Almere, de nieuwe woonplaats van Airean. Het Abessijntje 
Roxanne was al een stuk meer te spreken over haar nieuwe huisgenoot. Het is heel normaal dat een nieuwkomer
niet meteen met open armen ontvangen wordt, maar meestal komt het wel goed. Onze vent zelf heeft intussen het 
hele huis al verkend en lijkt zich prima aan te passen aan zijn nieuwe omgeving. Hij is zo gemakkelijk geweest altijd,
echt verbazen doet het ons niet. Ondertussen stort Donatella zich nu vol overgave op Zaina, want het spelen moet 
natuurlijk wel doorgaan. En Zaina is hier wel voor te porren! Vanmorgen hoorden we zoveel herrie beneden dat we
even dachten dat het ventje terug was. Naderhand bleek de afstandbediening voor de driehonderdste keer in vijf
stukken te liggen, lagen de beschermende dekens van onze leren banken meer op de grond dan over de bank, en
meer van dat soort sporen van gezelligheid. Ik geniet er enorm van dat ze het zo leuk hebben met elkaar, zolang ze
zichzelf maar niet in gevaar brengen of de boel echt slopen, maar dat gebeurt eigenlijk nooit. En dat zij zo weinig
moeite lijken te hebben met het vertrek van hun groepsgenootje is voor ons toch wel een troost. Eigenlijk blijkt uit
dit verhaal hoe pragmatisch katten vaak omgaan met dit soort veranderingen, mits ze natuurlijk goed gesocialiseerd
zijn. Gelukkig maar, anders zou het nog veel moeilijker zijn om ze 'los' te laten.

Donderdag 22 januari: Gisterenavond hebben we onze dappere vent naar zijn nieuwe mensen gebracht. Geen gemakkelijk afscheid na bijna zes maanden, maar we hebben alle vertrouwen in Petra en Leo, het zal Airean aan niets ontbreken. Hij heeft er nu al gezelschap van een mooi Aby meisje, al zal hij nog even zijn best moeten doen om haar te veroveren. Over een paar maanden komt er een jong katertje bij dat nu nog lekker bij zijn mama ligt. Vooral voor Donatella is het even wennen zonder haar 'partner in crime'. Ze besnuffelde het mandje waarin hij weg was gegaan heel uitvoerig toen we terug waren. Daar had ze hem toch voor het laatst in gezien? Ik voel me echt een verrader, al weet ik dat ze net als de anderen heel snel aan de nieuwe situatie gewend zal zijn.

Nog even poseren voor het familieportret

Donderdag 15 januari: De dip ligt nu echt achter ze. Donatella en Airean scheuren weer als vanouds door het hele huis en er wordt lol gemaakt voor tien. De gewichten schieten omhoog, maar dat kan ook niet anders als je ziet wat er in gaat. Ik heb als het nodig is tussen de middag de mogelijkheid om even naar huis te gaan en daar ben ik heel blij mee. Ze hebben die extra hap om aan te sterken echt nodig omdat ze nog in de groei zijn. Mijn actie wordt zeer gewaardeerd door ze mag ik wel zeggen. Ongelooflijk wat er 'even tussendoor' in gaat. Hun maagjes verdragen intussen het normale voer weer en de ontlasting is ook in orde. Ik ben heel blij dat het allemaal zonder medicatie gelukt is. En superblij natuurlijk dat ze zich weer helemaal oké voelen. Intussen heeft 'het vrouwtje' de griep ook definitief verslagen. Nu de rest van Nederland nog, sterkte!!

Airean is soms van het type ruige Harry, maar als puntje bij paaltje komt is het een enorme charmeur.  Dames opgelet!

Zondag 11 januari:
Totaal uitgehongerd lijken ze, Airean en Donatella. De geleden schade willen ze het liefst in één dag inhalen. Airean 
was 250 gram kwijt van de 2650. Donatella ruim 400, en dat op iets meer dan twee kilo (!). Gisteren hebben ze in 
zes etappes vier ons koolvis en ruim twee ons kipfilet weggewerkt. Het dubbele hadden ze ook aangekund, maar 
of ze dat binnen hadden gehouden, ik vond het zo al veel. Ze zijn nu alle twee lekker aangekomen en vandaag meng
ik de koolvis en kipfilet met Schesir of Carnibest zodat hun maagjes er weer geleidelijk aan kunnen wennen. Zelf 
ben ik eindelijk ook aan het opknappen; hoesten, proesten en snotteren niet meegerekend;-)

Zaterdag 10 januari: Airean is helemaal opgeknapt en kon vandaag eindelijk van de sneeuw genieten.  Donatella hou ik nog even binnen.

Wat een enorm verschil bij sorrel zilver;  dag-, of kunstlicht. Door de sneeuw komt het koperrood nog mooier naar voren.  Sorrel-zilver bij kunstlicht en de flits van een gewoon toestel is nooit mooi. Het wordt tijd voor een spiegelreflexcamera.

Donderdag 8 januari:
Het spuwen bleek niet enkel door de stress te komen, ze bleken een virusje te hebben opgepikt. Yara en Zaina 
zijn er intussen doorheen maar de twee jongsten hebben er meer moeite mee. Ventje voelt zich wel beter en heeft
honger als een beer, maar zijn maagje kan nog weinig hebben. Hij krijgt mini-porties koolvis of kip met een beetje
witbrood. Een teveel komt er meteen weer uit. Donatella heeft het het moeilijkst. Ze is lang blijven spuwen en de 
ontlasting was afgelopen dagen waterdun en erg vies. Ze is veel afgevallen en voelde zich duidelijk niet oké. Ik 
heb dagelijks contact met de dierenarts gehad en gisteren zijn we er heen geweest omdat het me te lang duurde. 
Daar was ze lekker nieuwsgierig en reageerde alert dus de man wilde nog niet ingrijpen. Het is op zich goed dat 
het lichaam zoiets een keer doormaakt, volgens hem. "Hier heeft ze voor haar hele leven wat aan. De weerstand 
wordt geprikkeld en door meteen in te grijpen leg je alles plat". Ik sta achter zijn redenering maar hou haar wel 
goed in de gaten; ze mag niet té veel verzwakken. Gisteravond heeft ze een klein beetje koolvis gehad en dat is 
er vannacht (voor het eerst) in gebleven. Hopelijk is het een voorzichtig begin van herstel. Chica lijkt van het virus 
niets te hebben meegekregen. De griep die ik zelf heb opgelopen blijkt van een hardnekkige soort, ik had op een 
paar dagen gerekend maar het valt behoorlijk tegen.

Zaterdag 3 januari: Onze arme Somali-zielen hebben als gevolg van de  vuurwerkstress last van de maag gekregen. Ze zijn verder niet ziek maar gisteren wilde Airean niets eten. Dat was al verdacht want onze vent eet altijd erg goed. De drie andere Somali's aten wel, maar vannacht moest ik er vijf keer uit om spuwsel van Donatella en Zaina op te ruimen. Yara deed ook  een beetje mee. Onze rots in de branding Chica had nergens last van. Omdat ik zelf ook nog half geveld ben door iets van een griepvirus is het begin van 2009 er nou niet bepaald een om in te lijsten. Gelukkig hoef ik maandag pas aan het werk, dan zal iedereen wel hersteld zijn. Ik had me dit weekend van vijf dagen eigenlijk wat anders voorgesteld.

Airean vermaakte zich vandaag uitstekend met een urenlange uitzending van 'Big Cat Diary' op Animal Planet

Donderdag 1 januari 2009:
Iedereen een heel gezond en gelukkig nieuwjaar gewenst! Voor de katten is het fijn dat het vuurwerk er weer op
zit. Ik mocht dit jaar niet klagen, vóór 31 december is hier opvallend weinig geknald en op oudejaarsdag viel het
overdag ook dik mee, ik heb het wel eens anders mee gemaakt. Om middernacht stond er niemand binnen een
straal van zo’n 50 meter rond het huis te knallen, ook weer een meevaller. Maar vuurwerk is al bij al geen pretje
voor dieren. Chica en Yara hebben zich vrij stoïcijns gehouden maar de twee junioren liepen behoorlijk verschrikt
rond en hebben hun heil regelmatig onder de bank gezocht. Vanmorgen waren ze alles wel weer snel vergeten.
Zaina bleek dit jaar het meest gevoelig. Vorig jaar stond ze de kleurige lichtflitsen met grote interesse te bekijken
maar nu was ze flink van slag. Ook vandaag was ze nog niet op haar gemak. Gelukkig kwam ze vannacht als
vanouds wel stevig tegen me aan gekropen en ook vanmiddag kon ze op die manier even bijtanken toen ik mijn
bed een paar uurtjes opzocht wegens gammelheid. Goed dat we voor vandaag niets gepland hadden.



                                                                 * * * * * * * * * * * * * *

                                                                            2008


Woensdag 24 december:
Vandaag precies twee jaar geleden vielen we als een blok voor ons zwartzilvertje Yara die we als herplaatser via
internet gevonden hadden. De foto's die we via de mail hadden gekregen waren niet geweldig maar we besloten
om toch maar een afspraak te maken. Je moet een dier toch in het echt zien vind ik, dat zegt veel meer dan een
plaatje. Dat bleek ook want mijn hart sloeg letterlijk een slag over toen ze de kamer in kwam; ik was helemaal
overdonderd door haar verschijning. Haar uitstraling, haar hele voorkomen, ik was meteen verkocht. En wat een
geluk dat John dat ook had, de beslissing was dus snel genomen. Nog steeds ben ik elke dag weer zo blij met
haar, en met dit zo bijzondere ras dat we door haar hebben mogen leren kennen. Het is de perfecte keus geweest.


 

Vrijdag 19 december: Vandaag was het buiten eindelijk weer een beetje aangenaam en konden onze katten lekker een frisse neus halen in de ren. Het was te merken dat ze dat de afgelopen tijd gemist hadden, er werd uitbundig heen en weer gesjeesd en in het gaas geklauterd.  Donatella beweegt zich als een wezeltje. Zo soepel, zo razendsnel, overal onderdoor en overheen, en lol voor tien. Toppunt van de pret begint als alleen ik vind dat het tijd is om naar binnen te gaan;-) Het is voor zo'n klein vlug beestje natuurlijk een eitje om zich niet  door mij te laten pakken als ze dat niet wil. Maar ook ik heb mijn trucjes, en zo maken we er elke keer weer een leuk spelletje van. Echt heerlijk om zo met ze bezig te zijn.

Na het heen en weer vliegen kun je je rustig voorbereiden op de Kerst.

Zondag 14 december:
Het is alweer een half jaar geleden dat we te horen kregen dat het met de nieren van ons HTK'tje Chica zo slecht
gesteld is. Hooguit nog een capaciteit van 25%, en dat voor een poesje van nog geen 3 jaar oud. Sindsdien krijgt
ze 3 x per dag 1 ml Primperan tegen misselijkheid en 1 x een half tabletje Fortekor dat er voor zorgt dat de bloed-
druk in de nieren niet te hoog wordt en de uitscheiding van eiwitten via de urine wordt geremd. Ze doet het er heel
goed op. We hebben haar in de zomer een poosje gedwongen bij moeten voeden omdat ze anders erg mager werd
maar dit is nu al een hele tijd niet meer nodig geweest. De laatste maand komt ze zelfs wat aan. Het nierdieet en
carnibest gaan er helaas niet in maar we zijn heel blij dat ze haar gewone brokjes wel goed eet. Het gaat in kleine
beetjes over de hele dag verspreid en ze eet in een apart kamertje omdat de Somali’s anders alles voor haar neus
zouden wegritsen. Met een bescheiden miauwtje of een vragende blik geeft ze aan dat ze weer wat lust en dan loop
ik met haar naar boven. Verder zoekt ze ons veel op en 's nachts ligt ze net als de Somali's lekker bij ons op bed.
Ook dat is een teken dat ze zich goed voelt, anders zou ze zich veel meer afzonderen. We hopen dat ze het zo nog
een paar jaar vol mag houden.

Dinsdag 2 december: We hebben Airean toch wel erg gelukkig met zijn vriendinnetje gemaakt. Samen scheuren ze door het huis en jagen ze de anderen de stuipen op het lijf met hun wilde achtervolgingen. De introductie van Donatella is erg goed verlopen maar de laatste vier vijf dagen zien we ook dat ze flink aankomt, een teken dat ze echt gewend is. Ze eet nu als een bootwerker! De eerste veertien dagen was het soms moeilijk om haar voldoende binnen te laten krijgen. Logisch, ze was in één klap alles kwijt wat ze kende in haar jonge leventje. Een verhuizing heeft veel impact op zo'n kleintje, ze moeten helemaal opnieuw beginnen. Ik vind ze ontzettend dapper!

Hij is zo gelukkig met zijn vriendinnetje

Donderdag 27 november: Met Ameerah gaat het heel goed in Hamburg. Regelmatig krijg ik leuke berichtjes en fotootjes. We missen haar wel maar dat ze het zo goed doet is een troost. Van het weekend is ze voor het eerst naar de show geweest, in Flensburg. Met succes want ze werd Best in Show kitten. We zijn heel blij voor Susanne en natuurlijk zijn we zelf ook trots op dit mooie resultaat. Ameerah vond het ook erg leuk op de show, ze heeft zich prima vermaakt en was heel ontspannen. Airean en Donatella vermaken zich ook prima, zij het met andere dingen. Heerlijk dat die twee zo met elkaar spelen en voor elkaar zorgen.

'Onze' Ameerah bij haar nieuwe mensen. Erg fijn dat het zo goed gaat!

Airean en Donatella helpen zichzelf bij de koelkast

Donderdag 20 november: Airean is helemaal verliefd! Af en toe is hij nog te wild met Donatella maar hij kan ook erg lief voor haar zijn. Gisteren heeft hij haar een paar keer van top tot teen gewassen en 's avonds lagen ze innig verstrengeld in een van de radiatormandjes. Het is ongelooflijk hoe snel zo'n jong poesje zich aan haar nieuwe omgeving aanpast. Erg leuk voor haar is dat ze Airean als speel- kameraadje heeft. Het zou wel fijn zijn als we komende maand een goed plekje voor hem vinden, anders moet hij met vijf maanden gecastreerd worden. Dat is jong maar het risico van een veel te vroege zwangerschap van Donatella willen we niet nemen.

Het is een mooi stelletje

Nieuwspagina: 11 - 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1                    Terug naar boven