Dinsdag 30 juni 2009:
Volop zomer, 28 graden en de komende dagen nog iets warmer zelfs. De katten passen zich perfect aan. Overdag zijn
ze heerlijk loom maar rond een uur of negen 's avonds komen ze op gang en moet er flink gedold worden. Donatella en
Zaina spelen de laatste tijd weer als vanouds met elkaar en stuiven lekker achter elkaar aan. Yara doet vrolijk mee en
trekt zich van de horlamellen al helemaal niets meer aan, ze vliegt er door alsof ze er al jaren hangen, prachtig om te zien. 

17.30: etenstijd, moeder en dochter wachten op 'het vrouwtje'

Mooie Yaartje. Ze heeft flink geruid de afgelopen tijd en heeft nu een luchtig zomerkraagje...

Vrijdag 26 juni: In een geduldige bui begon ik vanmorgen aan het installeren van horlamellen voor de achterdeur. Ik bedenk van te voren altijd of het voor dergelijke acties echt het goede moment is. Op de bekende  montagestripverhaaltjes ziet het er vaak kinderlijk eenvoudig uit, totdat je begint.... Maar het is gelukt, naar volle tevredenheid zelfs. Natuurlijk kreeg ik alle hulp van de plaatselijke deskundigen. Donatella wilde zeker weten dat je er ook in kunt hangen;-). Verder was het even  'hoe kom ik hier door' maar na uitvoerig geheen en weer door iedereen lijkt het goedgekeurd en hoop ik nu geen vieze dikke vliegen meer binnen te krijgen (die vaak een niet al te smakelijke dood stierven als ze door Zaina of Donatella over een raam werden uitgesmeerd).

Met dit mooie weer en de lange dagen zijn ze veel buiten. De veter is nog steeds het favoriete speeltje van ze

Chica doet een eerste poging om door de plotselinge barrière te komen.

Donatella en Zaina betrekken het nieuwigheidje meteen bij het spelen.  Als je goed kijkt zie je de veter ook weer

Donderdag 18 juni:
Helaas hebben wij zelf geen kittens deze zomer, maar bij cattery Doekosjka wachten twee prachtige sorrelzilver katertjes
op hele lieve mensen. Het zwartzilver poesje is al besproken. De kittens zijn geboren op 21 maart en zijn nu 13 weken.
Ze mogen dus al snel verhuizen. Wanneer u interesse heeft of wat meer wilt weten over de heertjes dan kunt u contact 
opnemen met Helga Bruggink te Westendorp: helga.bruggink@xs4all.nl of een kijkje nemen op www.doekosjka.nl.

De ouders van deze lieverds zijn Yo el Rey's Cool Charm en Van Doekosjka's Yara Kathlena

Links het poesje Chandi Kumari en naast haar de broertjes Spring Jumper en Spring Arrow

Maandag 15 juni: Heel mooi nieuws; Djemo en Aimaye hebben een gouden mandje gevonden bij hele lieve mensen in Barneveld. Vorige week zondag zijn ze verhuisd. Die zondag was ook de SAN outsiderdag, een informele middag voor Somali's en Abessijnen die zelden of nooit naar shows komen maar waarvan de eigenaar toch graag een keer de mening van een keurmeester wil horen. Wij waren er met Donatella. Het was een erg leuke en leerzame middag want alle dieren (24 in totaal) werden in het zaaltje en plein public besproken door de ervaren keurmeesters Leslie Wal en Ria Konink. Er waren ook meerdere dieren van bijvoorbeeld een en dezelfde vader, of met dezelfde kleur en deze dieren werden nog eens extra naast elkaar 'geshowd', erg leuk. Donatella kreeg een prachtig keurrapport. Ze werd wel een beetje nerveus bij het presenteren in de bekende showhouding maar voor de rest had ze het prima gedaan. Jammer dat ik geen goede foto's heb van deze middag

Vanavond moesten ze even verplicht buiten blijven omdat ik met laminaat-reiniger bezig was. Ik laat de vloer eerst helemaal drogen anders krijgen ze restjes van het goedje aan de pootjes. Met het schoonlikken daarvan komt dat binnen en dat is niet helemaal de bedoeling. En zo krijg ik ook geen natte pootjesparade in de huiskamer. Chica en Yara hebben een heteluchtballon in het vizier die net komt aanvaren.

Zaterdag 6 juni:
Yara is alweer twee weken met vervroegd pensioen. Het gaat heel goed met haar. Nu ze de pil niet meer krijgt is ze 
ook duidelijk speelser geworden. Ze dartelt regelmatig als een kitten door de kamer en is in voor spelletjes. Dit zagen 
we vorig jaar ook al toen ze vanwege haar tweede zwangerschap een tijdje de pil niet kreeg. Eigenlijk zien we nu de 
echte Yara, een leuke maar tegelijk ook minder leuke vaststelling want het effect van die pil op haar is overduidelijk.
De nieuwste spelletjesrage bij de meiden is een lange veter die door het hele huis wordt gesleept. Donatella is hier het 
fanatiekst mee en wanneer de anderen geen zin hebben om mee te spelen komt ze er wanhopig mekkerend mee bij mij
aanzetten. De bedoeling is geloof ik om elk aan een uiteinde van de veter te gaan hangen om te zien wie dit het langst
volhoudt. Donatella is nu de hoogste in rang in de groep want zij is de enigste zogenoemde 'open' poes, maar ze is hier 
eigenlijk nog niet klaar voor. Zij wil met haar tien maanden lekker spelen met iedereen maar er wordt wat minder aardig 
op haar gereageerd de laatste tijd, gewoon omdat ze anders ruikt nu ze volwassen wordt. De castratie van Yara is een 
tweede verandering in de groep en ook hierdoor zal de rangorde opnieuw bepaald moeten worden. Best wel spannend, 
elke verandering is een risico op conflicten en die hebben we liever niet. 


Donderdag 28 mei:
Tijd voor wat nieuwe foto's. Omdat Yara de hechtinkjes met rust laat hoeft ze de kap niet op als ik thuis ben. Ze doet 
het geweldig goed. 

Chica vindt het heerlijk om het bed eens voor zichzelf te hebben

De operatie is Yara niet aan te zien. Een beetje overbelicht maar ik vind dit nog steeds het mooiste zilver Somalikopje wat ik ken

Donatella had het vanmorgen druk met de muggenjacht

Even overleggen wat er met die veter moet gebeuren

Zondag 24 mei:
Het gaat heel goed met Yara. Gisteren heeft ze veel geslapen en goed gegeten. Vanmorgen stapte ze door de kamer 
alsof er niets gebeurd was. Wij zouden na zo'n ingreep minimaal een week gevloerd zijn. Ze lijkt ook geen pijn meer te 
hebben en ze krijgt 0.1 ml Flexicam per dag om dat zo te houden.
De verwijderde baarmoeder en eierstokken waren nogal opgezet. Dit betekent volgens de dierenarts dat de problemen
veroorzaakt zijn door de poezenpil. De slechte reputatie van dit onding is hiermee weer eens bevestigd. Laatst kwam ik 
op internet een dierenartsenpraktijk tegen die de poezenpil vanwege de mogelijke nare gevolgen zelfs niet meer verkoopt. 
Maar een poes die elke twee weken krols wordt loopt dezelfde risico's vanwege de continue hormoonschommelingen. 
Yara heeft de pil niet zo lang gehad, twee keer driekwart jaar na een nestje, maar dat kan al teveel zijn voor sommige 
dieren. Het is wel fijn om te weten dat er geen genetische oorzaak was in dit geval. 


Vrijdag 22 mei:
Yara is op dit moment bij de dierenarts, later vandaag wordt ze gecastreerd. Met wat we de afgelopen weken te weten 
zijn gekomen over het Dolly Parton syndroom, en de mogelijke gevolgen ervan bij zwangerschap, wilden we dit risico 
niet voor haar nemen. Het syndroom ontstaat door een te hoog progesterongehalte. Tijdens de zwangerschap stijgt de 
progesteronspiegel, dit is noodzakelijk om de zwangerschap in stand te houden. Dat betekent dus dat je hoe dan ook 
juist in die periode het risico loopt dat het terugkomt. Het hoeft niet, maar dat is afwachten. Als het terugkomt kunnen de 
melkklieren enorm gaan opzetten en erg pijnlijk worden. Dit kan zelfs binnen enkele uren gebeuren. Met Alizin kun je de 
zwelling terugdringen, dit middel verlaagt de progesteronspiegel heel snel. Het is eigenlijk een voor honden geregistreerde 
abortuspil. De werkzame stof aglepristone blokkeert de progesteronreceptoren waardoor de progesteronspiegel daalt
en de dracht wordt afgebroken. Als de zwangerschap al behoorlijk gevorderd is rollen er dus dode diertjes uit de moeder.
Met dit mogelijke scenario willen we niet aan een nestje beginnen. Plus de kans op ontstekingen en andere ellende voor 
Yara.

En alsof het zo nog niet genoeg was, afgelopen vrijdag ontdekte ik een piepklein nieuw bolletje in het verlengde van het 
litteken van de cyste operatie. Vanmorgen heeft de dierenarts het bekeken. Omdat het erg hard aanvoelt en zo snel is 
gekomen houdt ze rekening met een kwaadaardig  tumortje. 80% van de gezwelletjes bij katten is kwaadaardig. We 
hadden Yara alvast nuchter meegenomen zodat ze indien mogelijk in de planning direct geopereerd en gecastreerd kon 
worden. Gelukkig kon dat. Het gezwelletje wordt opgestuurd voor onderzoek. 

Het heeft geen zin om ons af te vragen waarom we zoveel pech hebben met onze dieren. Ze zijn nog zo jong, en ik mag
zeggen dat ze bij ons een goed huis hebben. Ze krijgen alle zorg en aandacht die ze nodig hebben. Er wordt nergens op 
bezuinigd en we genieten heel veel van ze. Maar veel geluk hebben we er niet mee de laatste jaren en dat geeft helaas
veel zorgen en verdriet. We hopen nu maar dat we er met Yara op tijd bij waren, en dat ze nog een gezond en lang leven 
bij ons mag hebben. Verder hopen we met Donatella wat meer geluk te hebben in de toekomst. 

Update 21.15:
Na de operatie bleek dat het minuscule bobbeltje een nieuwe cyste was ipv een tumortje. Een hele opluchting maar ook 
een bevestiging dat we de juiste beslissing hebben genomen. De operatie is verder goed verlopen maar Yara heeft op dit 
moment behoorlijk veel pijn. Gelukkig kunnen we de komende dagen lekker bij haar blijven.


Donderdag 21 mei:
De Bibi is een groot succes bij Donatella. Zodra ik het uit de koelkast haal is ze er als de kippen bij. Wat haar betreft
eet ze het zelfs ijskoud op, maar ik breng het eerst au bain-marie op kamertemperatuur. Verder hoef ik eindelijk geen 
compromissen meer te sluiten door het vlees te mengen met Yarrah en brokjes, zoals ik dat met Carnibest voor haar 
deed. Dit gaat er in als koek. Yara kende het al en zij is sowieso een gemakkelijke eter; als het maar vult;-). De laatste 
weken at Donatella meer dan ik van haar gewend was maar met dit enthousiasme moeten we oppassen dat ze niet te 
dik wordt. Het zou me niet verbazen als ze zondag drie kilo is. 

Zondag 17 mei: Iedere zondag gaan onze katten op de weegschaal. Zo houden we goed zicht op hun gewicht en merken we snel als er iets niet goed gaat, of als het juist te goed gaat;-). Onze weegschaal weegt op de gram nauwkeurig. Dat is op zich handiger voor een bakje kersen dan voor een beweeglijke Somali, maar ze zijn het bij ons gewend en staan meestal net lang genoeg stil. De standen vandaag: Zaina 3470 gram, Yara 3140 gram, Donatella 2795 gram en Chica 2696 gram. Perfect, al zou Chica er 50 gram bij mogen hebben. Maar al bij al ben ik heel tevreden. Donatella blijft een vrij lastige eter en het liefst heeft ze géén kattenvoer denk ik wel eens. Een dieet van kaas, pizzakorstjes, chips, worst, chocoladepasta enzovoort zou haar het best bevallen. De Carnibest vindt ze het minst interessant  maar dat vind ik nu juist heel belangrijk! Ik heb nu als proef  twee andere vers vlees producten besteld; Bibi en Haaks barf. Morgen komt het binnen, misschien bevalt dit haar beter. De geur bepaalt of een kat iets eet of niet. Ik ben benieuwd.

Na haar ontbijt wilde Donatella nog wel even poseren voor de foto.  Ze heeft duidelijk goed gegeten...

Donderdag 14 mei: Afgelopen weekend was het dan zover, ons eerste tweedaagse uitstapje sinds september 2007. Op naar de kattenshow in Marburg! Na een rit van 360 km arriveerden we begin van de middag in dit historische studentenstadje in Hessen. Omdat John niet alleen maar katten wilde zien;-) hebben we eerst het mooie oude centrum verkend en zijn we eind van de middag naar het hotel gegaan waar later Susanne met Ameerah, Hadiyo, Shadow en Fayola aankwam. Ook Elizabeth logeerde daar met haar katten Melody, Floria en broer en zus Jupiter en Jazzmine. Het weerzien met ons meisje Ameerah was voor mij best emotioneel, maar erg leuk. Ze was die middag Best In Variëteit (BIV) geworden, genoeg reden om extra trots te zijn! Jazzmine was BIV bij de sorrel zilvers geworden en Shadow had haar CAGCIB (Groot Internationaal Kampioen) punt gehaald daarnaast een nominatie voor Best In Show (BIS). De rest van de avond was er natuurlijk het nodige om bij te kletsen, heel gezellig! De katten gedroegen zich als voorbeeldige gasten en waren erg op hun gemak. De volgende ochtend ben ik met Susanne en Elizabeth naar de show gegaan en heb ik mijn eerste showervaring opgedaan met het voordragen van hun prachtige katten. Best spannend bij de eerste maar het went snel. Zondag werd Melody BIV, werd Jazzmine weer BIV en als toetje Best In Show Kitten. Shadow kreeg nog een CAGCIB punt. Halverwege de middag zijn we terug naar huis gereden waar onze katten lekker vertroeteld waren door onze geweldige oppas.

Ameerah, een prachtig meisje en steeds meer het evenbeeld van haar moeder

Links Melody en rechts Floria, een sorrel zilver variantje. Zij is het zusje van Falstaff, de vader van Ameerah

Fayola en Ameerah die eigenlijk hele andere dingen aan hun hoofd hadden dan mooi wezen.  De kooien waren trouwens erg royaal, de dieren hadden echt de ruimte, en zo hoor het ook!

Vrijdag 8 mei:
Eindelijk uitsluitsel van de biopsie van Yara. Het goede nieuws is dat er geen kwaadaardige cellen zijn gevonden, een 
hele opluchting! Maar helemaal goed is het niet. Bij de bewuste borst (rechtsonder) is sprake van fibroadenomateuze
hyperplasie, oftewel het Dolly Parton syndroom. Dit is een goedaardige zwelling van de melkklieren die ontstaat door 
stimulatie door het hormoon progesteron. Dit kan onder invloed van de pil komen maar ook vanuit haarzelf. Toch wordt 
dringend aangeraden om met de poezenpil te stoppen. Dit was voor nu sowieso al gepland omdat we er vanuit gaan dat 
het net als voor de vorige zangerschap twee maanden duurt eer ze krols wordt en dan naar de uitgezochte kater mag.  
De zwelling bij Yara is vrij beperkt, zacht en niet pijnlijk. Het lijkt meer op vetweefsel en de diagnose Dolly Parton 
syndroom had ik dan ook totaal niet verwacht. De foto's die ik op internet hiervan heb gezien geven een heel ander beeld.
Haar tepels zien er heel normaal uit en Yara lijkt verder prima in orde. Maar of het verantwoord is om haar zwanger te
laten worden weten we op dit moment niet. De dierenarts kon geen uitsluitsel geven en gaat zich er verder in verdiepen. 
Ook wij zullen ons verder gaan informeren. Ook is er natuurlijk het emotionele aspect. Al zou een zwangerschap geen 
echt bezwaar zijn, we moeten er wel een goed gevoel bij hebben, anders beginnen we er niet aan. De komende weken zal 
duidelijk worden of Yara haar derde, en nu zeker laatste, nestje mag krijgen of dat ze eind mei/ begin juni gecastreerd zal 
worden. Dat laatste zou heel jammer zijn, maar de gezondheid van ons meiske staat voorop. 


Dinsdag 5 mei:
Laatst had John, heel lief, het kattentijdschrift Majesteit voor me meegebracht. Hierin stond een interview met Helma 
van de Vondevoort, directeur van de Sophia-Vereeniging. Deze vereniging richt zich na een koerswijziging nu expliciet 
op het welzijn van huisdieren. Het lijkt allemaal goed in orde wat dat betreft in Nederland maar het tegendeel is waar. 
Neem bijvoorbeeld de vele duizenden konijntjes (zeer sociale en actieve diertjes) die in alle eenzaamheid in een veel te 
klein hokje, noem het maar dodencel, hun leven door moeten brengen en alles behalve konijn kunnen zijn. Of de talloze
veel te jonge kittens die op sites als Marktplaats worden aangeboden. Mensen handelen soms zo uit pure onwetendheid. 
De Sophia Vereeniging wil vooral door voorlichting en campagnes dit soort misstanden voorkomen. Op hun site vind je 
veel informatie over wat er bijvoorbeeld bij de aanschaf en verzorging van honden, katten en andere huisdieren komt 
kijken.Ook het fokken met rashonden en -katten komt aan de orde. De vereniging heeft zelfs een aparte kattenafdeling, 
de Sophia KattenBond. Voor meer informatie kun je kijken op: www.sophia-vereeniging.nl 

Maandag 4 mei: Nog steeds geen uitslag van de biopsie. Het valt niet mee om er niet steeds aan te denken. Hoe langer het duurt hoe meer het knaagt. Een goede troost waren de twee prachtige foto's van Bobby (Airean) die we gisteren van Petra & Leo kregen. Met zijn negen maanden weegt de mooie vent al 3800 gram dus goed eten is hij niet verleerd in de ruim drie maanden dat hij nu bij hen woont. Komend weekend gaan we naar een tweedaagse kattenshow in Marburg, daar zien we Ameerah terug, het zusje van Bobby. Heel spannend! Het is overigens ons eerste weekendje weg na dik anderhalf jaar. Niet dat we niet weg konden maar we kunnen onze katten gewoon niet missen. We schoven het steeds maar voor ons uit om iets te regelen voor thuis. Nu hebben we dat eindelijk gedaan en hopen we het een heel weekend zonder hen vol te houden:-)

Bobby, negen maanden alweer en wat een prachtvent!

Dinsdag 28 april: Ik wacht nog steeds vol spanning op de uitslag van de biopsie van Yara. Het kon een week duren, maar misschien ook twee of drie. Inmiddels zijn er twee verstreken en hoop ik elke dag op het verlossende belletje dat er niets met ons meiske aan de hand is. Gelukkig is ze sinds vrijdag al wel verlost van de kap en zag haar buikje er goed uit. Het kapotte net van de buitenren hebben we vorig weekend vervangen door de veel sterkere netstroken. Het losmaken van de houten balken waar het oude net tussen geklemd zat ging niet vlot maar het bevestigen van de nieuwe stroken viel mee. Nadat de katten ons geploeter voor hun vanuit de huiskamer kritisch hadden gevolgd konden ze na een paar uurtjes de boel gaan testen. Donatella voorop! Ze moest al snel toegeven dat we een mooi stukje werk hadden geleverd. Het is super dat ze nu allemaal weer naar buiten kunnen zonder dat er steeds een van ons bij moet zijn. Vooral tijdens de avondschemer is het feest; al die vliegjes en motjes, daar gaan ze helemaal in op. Als we niet thuis zijn moeten ze helaas binnen blijven.

Donatella test het nieuwe net

Donderdag 23 april:
Voor Djemo, het zwartzilvertje uit ons nestje van 2007 en zijn vriendinnetje Aimaye zoeken we een gouden mandje.
Zie pagina 'Herplaatsing'. 


Maandag 20 april:
Met Yara gaat het een stuk beter. Vrijdag mogen de hechtingen eruit. Maar met kap gaat ze net zo gemakkelijk door
het leven als zonder. Hieronder een impressie van ons dagelijkse afwasritueel:

Een Somali met kap blijft een Somali!

Somali's houden van mensen

interactie is heel belangrijk voor ze

Donderdag 16 april: Eigenlijk had ik vandaag een dagje op stap gepland in mijn vakantieweek maar Yara zag er vanmorgen veel minder happy uit dan gisteren. Mijn zin om weg te gaan was meteen over. Het voordeel van een operatie in een vakantie is die mogelijkheid om zonder meer thuis te blijven, heerlijk. De wond ziet er rustig uit en Yara heeft normaal gegeten en een pijnstiller gehad. De stakker heeft wel een vrij grote kap op omdat ze met het kleintje wat ik eerst probeerde alsnog bij de hechtingen kon. Maar het is zo'n lieverd, als ik hem omdoe staat ze heel geduldig te wachten tot ik het lint heb vastgeknoopt. De netstroken zijn binnen. Komend weekend gaan we ze bevestigen. Gelukkig is Donatella de laatste tijd wat rustiger buiten en kunnen ze ook nu allemaal genieten van het lekkere weer, maar alleen onder toezicht.

Die lieve Zijntje toch, even kijken hoe het met mama is. Donatella ligt heerlijk te soezen op de achtergrond

.

Woensdag 15 april: Gisteren is de cyste, en de tepel waar hij min of meer aan vast zat, bij Yara verwijderd. De operatie is goed verlopen. In de cyste zat een klein bolletje waarvan niet duidelijk was wat het precies is. Het kan een ontstoken melkkliertje zijn maar het is voor de zekerheid opgestuurd voor onderzoek. De kans dat het foute boel is is gezien Yara's leeftijd (3 1/2) niet zo groot maar we willen het graag zeker weten. Over een paar weken is de uitslag bekend. In zo'n geval duren 'een paar weken' ineens veel langer dan normaal, maar ik probeer er niet al te veel aan te denken. Vóór de operatie heeft de dierenarts Yara's knieschijfjes (patella's) nog eens gevoeld en deze bleken ten opzichte van de vorige patella luxatietest in maart 2008 hetzelfde gebleven, gelukkig!

Yara en Donatella op hun plekje als ik achter de pc zit

Zondag 12 april:
Eerste paasdag! En vandaag is het alweer de tweede verjaardag van ons eerste nestje; Chipo, Djemo, Thyrza en onze 
eigen knuffel Zaina. Ter gelegenheid hiervan heb ik op haar pagina een kleine update geplaatst. 
Het pootje van Donatella is weer oké, de verdikking door de hommelsteek is helemaal verdwenen.  

Vrijdag 10 april: Vanavond was het even schrikken want Donatella kreeg ineens een heel dik pootje. Waarschijnlijk was ze gestoken door een van de dikke hommels die door de ren zweven nu er van alles bloeit. Even later waren we al op weg naar het avondspreekuur. Onderweg bedacht ik dat ik eerst telefonisch had kunnen overleggen, maar door de schrik had ik wat paniekerig gereageerd. Dat vond de dierenarts ook (zonder het te zeggen, de schat) maar hij legde rustig uit dat het dik worden komt door het vocht wat het lichaam er heen stuurt om het gif onschadelijk te maken. Dat had ik ook kunnen bedenken. Omdat een pootje een ongevaarlijke plek is en Donatella er niet veel last van leek te hebben werd er verder niet ingegrepen. Dat zou anders geweest zijn als het bijvoorbeeld bij het oog was of, mijn schrikbeeld: in de keel. Brrrr!!

Arme Donatella, haar voorpootje is haast twee keer zo dik door de hommelsteek en haar voetje is echt reusachtig

Vrijdag 3 april: Susanne houdt me zo goed op de hoogte hoe het met Yara's jongste dochter Ameerah gaat. Ik hoef niets te missen. En de berichten zijn gelukkig ook altijd positief. Sinds half maart heeft Ameerah er een nieuw vriendje bij, een jong en ontzettend leuk ventje, Huggin Hadiyo. Het klikt enorm goed tussen die twee. Ameerah heeft hem meteen geadopteerd en voelt zich nu nog beter thuis omdat ze niet meer de jongste is. Voor het katertje was het heerlijk dat hij zo lief door haar werd opgevangen  als nieuwkomer in de groep.

Ameerah, al zou het ook Yara kunnen zijn

De gelijkenis is ongelooflijk, dit is Yara II !

Dinsdag 31 maart: De kleine cyste bij een van Yara's tepels is opnieuw volgelopen na het leegzuigen twee weken geleden. Over twee weken wordt hij operatief verwijderd. Het is op zich geen grote ingreep en de dierenarts verwacht niet dat er verder nog vervelende dingen uit gaan komen. Omdat ze er dan toch is laat ik ook meteen haar knieschijfjes nog eens checken. Als de uitslag gelijk is aan vorig jaar dan kunnen we plannen gaan maken voor een derde, en waarschijnlijk ook laatste, nestje met Yara. Ik verheug me al weer erg op het kleine grut, het is echt verslavend. Ik durf niet te rekenen op zoveel geluk als de vorige keer maar wie weet. Ik zie het al helemaal voor me dat Zaina en Donatella met de kleintjes door het huis raggen. Het gaat er nu al ruig aan toe met die twee dus dat kan heel gezellig worden! Ik ben benieuwd of Donatella een beetje mee gaat moederen, dat zou erg leuk zijn.

Chica zag vandaag ook dat het voorjaar nu echt is begonnen. Haar staart ligt zoals gewoonlijk weer  zo'n beetje tussen haar oren...

Donderdag 26 maart: Het nieuwe net is eindelijk besteld. In plaats van een net over de hele ren komen er nu stroken van 60 cm breed aan de bovenranden. Dit is breed genoeg zodat ze er niet omheen kunnen klauteren. Zelfs voor onze  Houdini Donatella zou dit voldoende moeten zijn;-). Voordeel is dat hier veel minder sneeuw op blijft liggen. Er is wel iets meer kans dat een kat van buitenaf in de ren kan belanden maar ik heb er nog nooit een aan de buitenkant zien hangen. En onze katten mogen alleen naar buiten als wij thuis zijn. Ik kan ook altijd nog een draad aan de bovenkant spannen als het nodig mocht zijn. Als je dat op een bepaalde manier doet kan 99% van de katten die hindernis kennelijk niet nemen. Nu maar hopen dat het binnenkort weer een beetje lekker weer wordt, ze staan echt voor de deur te springen en te smeken of ze alsjeblieft.......

Zelfs voor een tijger niet bang!

Woensdag 18 maart:
Eindelijk een beetje voorjaar en een paar dagen droog. Ik durf als fietsforens zelfs mijn regenpak weer eens thuis
te laten! wel een beetje jammer dat de katten net nu niet naar buiten kunnen, en het was al zo lang geleden met al 
dat rotweer. Vorige week ontdekte we de nodige zwakke plekken in het gaas wat over de ren gespannen is. Het 
heeft met de sneeuw van een poosje geleden teveel te lijden gehad. We hebben intussen wel een betere kwaliteit 
net gevonden maar het moet nog besteld en geleverd worden. En dan natuurlijk nog 'even' bevestigd worden.  
Minder leuk nieuws over Yara; zondag ontdekte ik een behoorlijke bobbel in de buurt van een van haar tepels. En
bij bobbels, zeker daar, neem je nu eenmaal geen enkel risico, dus naar de dierenarts gisteren. Het bleek een cyste
te zijn en deze werd met een klein spuitje leeggezogen. Het lukte niet om hem helemaal weg te krijgen. Het kan zijn
dat deze melkklier nog niet helemaal geslonken is omdat Airean hier bijna zes maanden dankbaar gebruik van heeft
gemaakt. Maar het is wel goed opletten hoe het verder gaat, hopelijk trekt het weg. De cyste zelf kan terugkomen 
en zal dan operatief verwijderd moeten worden. Omdat we er toch heen moesten en het pootje van Donatella ook 
niet helemaal oké is hebben we haar ook maar even meegenomen. De dierenarts vermoedde dat de irritatie onder
invloed van hormonen was ontstaan, voor een allergie is ze eigenlijk nog te jong. Nu ze toch aan de pil gaat is er een 
goede kans dat het weer rustig wordt.



Nieuwspagina: 11 - 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1                Terug naar boven