Maandag 17 mei 2010: De buitenren is sinds een week zover klaar dat onze katten erin kunnen. Alleen heeft het weer nog niet erg meegezeten. Ik kan me niet herinneren dat het eerder in de eerste helft van mei zo koud is geweest. Drie dagen bleef het kwik zelfs op 8 graden hangen met als toegift een stevige wind en de nodige buien. De keren dat de katten wel naar buiten konden was het groot feest. Vliegjes jagen, elkaar lekker beloeren en bespringen en de sprintcapaciteiten eens testen. Het is echt genieten! Er komen nog hang en ligplekjes en als de aanplant straks in bloei staat is het plaatje af. De eerste knoppen en scheuten zijn ondertussen al wel gesneuveld;-) In Hamburg is Ameerah gisterenavond probleemloos bevallen van haar tweede nestje. Dit was nog niet gepland maar kater Sukinu had zijn kans genomen. www.silber-somali-hamburg.de/wurf_j.

Kallima maakt een wandelingetje. Heerlijk, zoveel ruimte!

Voor Zaina heb ik een nieuwe uitkijkpost gemaakt. Nu kan ze het steegje, de buren en het nestkastje daar weer bijhouden. Vorige week zijn er pimpelmeesjes geboren.  Met die kou!

Onze 'twee' wildkleurtjes. Kallima heeft een hele mooie lange volle staart gekregen. Haar kleur laat nog wat op zich wachten maar dat zit in de lijn

Donderdag 6 mei: Kallima is vandaag precies zes maanden. Het gaat erg goed met haar en het is volop genieten van dit mooie lieve meiske. Ze bulkt van de  energie. Vooral 's morgens en 's avonds moet er flink door het huis geragd worden en worden alle meubels ingezet om haar spring- en  sprintcapaciteiten te testen. Voor de anderen gaat het meestal iets te wild maar daar stoort ze zich niet zo aan. Als de nieuwe ren straks klaar is kan ze zich daar verder uitleven. Ik hoop dat ze mijn nieuwe aanplant enigszins ontziet maar ik vrees het ergste. Tussen de wilde buien door is Kallima een lief en aanhankelijk knuffeltje dat graag bij me is en haar vette motortje vrolijk laat lopen. Het is echt een schatje. Sinds Koninginnedag kunnen de katten tijdelijk niet naar buiten. De oude ren is afgebroken en het hout is de afgelopen dagen drie keer gebeitst. Een behoorlijke klus en door het koude weer niet erg lekker om te doen. Maar het resultaat mag er zijn en het kan er weer jaren tegen. Intussen zijn we begonnen met de opbouw van het nieuwe stuk en nu wordt echt duidelijk hoeveel groter het wordt. Heerlijk voor ze! We hopen dat de katten er na het weekend in kunnen. En dat het dan eindelijk echt lente wordt  natuurlijk.

Een nieuwe foto vanuit mijn kamertje. Wat een effect nu de achterkant van de oude ren er tussenuit is.

Dinsdag 27 april: Afgelopen dagen stond de tuin volledig op zijn kop. We konden niet verder met de kattenren dus hebben we eerst de konijnenren aangepakt. Hij is vergroot en wat naar achteren gegaan anders staat ie straks erg dicht op de kattenren. Een pittige klus. Het gaas moet 60-70 cm de grond in anders graven Bram en Nijn zich er onderdoor. Hier en daar kwam ik op hun gangen terecht. Indrukwekkend wat ze met die kleine pootjes voor elkaar krijgen. Na 30 cm kom je hier op een snoeiharde laag uit maar voor hun is dit geen probleem. Gisteravond konden ze in hun vernieuwde verblijf na een dagje opsluiting in het hok. Gelukkig behoren zij niet tot de vele konijntjes die hun godganse leven in zo'n hok moeten slijten, vaak moederziel alleen en verstoken van elke vorm van beweging. Een echte kwelling voor zo'n sociaal en actief diertje. Ik kan me ook moeilijk voorstellen wat er leuk is aan het hebben van een dier dat enkel zittend voor zich uit kan staren.

Eerst rommel maken en dan wordt het mooi. Over een dag of tien hopen  we de bouwactiviteiten klaar te hebben. En dan nog een nieuw terras....

Maandag 12 april: Hiep hiep hoera voor onze Zaina!!! Vandaag  wordt ons sorrelzilver meiske drie jaar. Qua leeftijd is het een ruimschoots volwassen poes maar voor haar gaat die regel niet op. Zaina is meer het eeuwige kind en wij zijn volgens mij haar ouders;-). Niets mis mee, Zaina is vooral  zichzelf en dat vinden wij belangrijk. Ze komt me 's nachts vaak cadeautjes brengen in de vorm van speelgoedmuisjes, zo lief! En dan moet er een poosje intens geknuffeld worden. Ook als ze wil spelen komt ze zacht miauwend met zo'n muisje aanzetten en kijkt ze me met zo'n vragende blik aan van 'zullen we?', dan smelt ik gewoon. Als Zaina hoog in de ren zit en het wordt te eng dan springt ze gewoon bovenop John als hij haar wil helpen want 'jij vangt me altijd op toch?'

Zaina lekker in het voorjaarszonnetje

Maandag 5 april, Tweede Paasdag:
Afgelopen vrijdag is Yara bij de dierenarts geweest voor haar tandjes. Ze had tandsteen en het tandvlees zag wat rood.
Gelukkig bleek het achteraf meer om aanslag dan om tandsteen te gaan en waren de tandjes en worteltjes verder prima 
in orde. We moeten nu wel gaan poetsen om nieuwe aanslag te voorkomen, vooral achterin. Yara is niet de moeilijkste
maar gewriemel in haar mondje met een natgemaakt wattenstokje of demake-up watje zal toch wel even wennen zijn

Donderdag 1 april: Morgen verhuist Gakuru, een van Yara's kleinzoons in Hamburg, naar Nederland. Hij gaat bij Cattery Mojoko's in Drachten wonen. Ik vind het ontzettend leuk dat een nakomeling van Yara (en Gakuru's grootvader Falstaff)  hier de lijn voort gaat zetten nu zij beiden gecastreerd zijn. We gaan het ventje uiteraard een keer opzoeken. Bij mijn stukje van 22 december jl. staat een foto van hem. Voor de uitbreiding van de ren hebben we intussen hout en beits gekocht. Helaas werkt het weer niet zo mee om aan de slag te gaan. Het lijkt wel herfst. We hebben ook besloten om een sluisje aan de poort van de ren te zetten. Niet dat onze katten erg op ontsnappen zijn gericht maar het is een extra zekerheid. Vooral als je iets in je handen hebt is het nu altijd opletten. Voor de oppasoma en -opa is deze extra veiligheid ook wat prettiger.

De kattenren komt straks tot aan de balkjes op de voorgrond. Hij wordt tevens een halve meter lager, tot net boven de poort

Vrijdag 26 maart : De afgelopen dagen was het maar liefst 20 graden, heerlijk! Ik ben een paar keer naar het tuincentrum geweest om veel nieuwe plantjes te kopen voor de achtertuin. Die was echt toe aan een stevige boost. Het was wel een gepuzzel. Veel planten zijn giftig en hoewel volwassen katten hier niet zo gauw van zullen eten neem ik het risico liever niet. Kittens en jongere katten willen het namelijk nog wel eens proberen. Ik heb verschillende soorten dovenetels gekocht, wat tijmvarianten, kruipend zenegroen en vetmuur. Deze zijn volgens verschillende bronnen op internet niet-giftig . Nu wel hopen dat het aanslaat, de grond hier is nogal arm en ik ben niet gezegend met groene vingers. In april gaan we de kattenren twee keer zo groot maken. Hij is nu 5.75 m. breed (de huisbreedte) en 3.70 m diep. Na de ingreep is de ren 7.40 m. diep,  serieus groter dus. Kunnen ze nog meer genieten!

'Geheel toevallig' kwam ik bij het tuincentrum in de dierenhoek terecht. Ik kon het weer niet laten en heb deze hondenbenchmat gekocht. Het leek me ook zeer geschikt als chillbedje voor katten en dat was goed ingeschat.

Chica in gesprek met Kallima

Het is zo'n schatje!

Vrijdag 12 maart: Het is er de laatste weken niet van gekomen om nieuwe foto's te plaatsen en ik kreeg al een paar 'klachten' over met name te weinig foto's van ons nieuwkomertje. Ik maak stapels foto's van haar, maar niet alles is even geschikt voor de site. Als ze onvoldoende scherp zijn hou je na verkleining vaak weinig over. Mijn toestel kan buiten aardig uit de voeten maar binnen is het vaak lastig. Ooit gaat die spiegelreflexcamera er echt komen.... Met Chica gaat het beter nu ze sinds een poosje meer primperan krijgt. We hebben het bijvoeren met een spuitje afgebouwd naar twee keer in de week en daarmee blijft ze mooi op gewicht. Ze speelt regelmatig met Kallima. Die is alleen veel te snel voor haar wat bijzonder komische situaties oplevert. Ze had helaas geen zin om te poseren, vandaar dat ze op bijgevoegde foto's ontbreekt.

Eindelijk naar buiten eergisteren. Tijd voor de voorjaarsschoonmaak. Yara en Kallima presenteren de variant 'synchroon poetsen'

Voor Kallima was het heel spannend om voor het eerst buiten te zijn. Vanwege het koude en natte weer was het er nog niet eerder van gekomen.

Ze vindt het heerlijk. Neusje in de zon, voorbij fladderende vogels en soms onze voorbij huppelende konijnen als die los lopen, wat wil je nog meer. Ze is nu ook veel meer op de buitendeur gefocust, maar helaas zet de lente nog niet echt door en is het voorlopig helaas veel binnen blijven

Yara is  zo'n lieverd; zeer sociaal, zachtaardig en lief. Ze accepteert de nogal onstuimige manier van doen van Kallima het best van allemaal

Zaina legt Kallima uit hoe de koelkast is ingedeeld

Maandag 1 maart: Ons wildkleurtje Kallima is intussen een maand bij ons en volledig ingeburgerd. Ze is ruim een pond gegroeid en vooral de laatste week heeft ze meer body gekregen. Ze eet flink van de biologische Carnibest met een beetje Yarrah als smaakmaker en dat zet zoden aan de dijk. Computeren is een van haar grote hobby's. Terwijl ik dit stukje intokkel zit ze ook weer met haar neusje pal op het scherm. Heel schattig om te zien maar ik klik om de haverklap op 'opslaan' ;-). Ik heb ook nieuwe filmpjes op Youtube gezet: - http://www.youtube.com/watch?v=xk79cuG8NGQ   Yara en Kallima spelen met de ritseltunnel - http://www.youtube.com/watch?v=6yFyKzUObns   Kallima solo in actie met de tunnel - http://www.youtube.com/watch?v=OjtxaV0CcVU   Kallima bekijkt zichzelf op Youtube, zo schattig!

Er wordt me wat afgewassen tussen de Somali's. Op foto's zonder flits is Kallima's sterke ticking heel goed te zien

Woensdag 17 februari:
Die lieve Chica! Gisteren heeft ze voor het eerst wat met Kallima gespeeld en na het eten werd deze zelfs getrakteerd op 
een liefdevol wasbeurtje: http://www.youtube.com/watch?v=MHchoryt3H8. Mooi om te zien hoe Chica de afgelopen 
weken in haar eigen tempo de verandering in huis heeft geaccepteerd. De eerste anderhalve week heeft ze zich op zolder 
teruggetrokken. Af en toe kwam ze even beneden kijken maar zodra ze Kallima zag was het grommen en wilde ze weer 
naar boven. Dat hebben we gewoon laten gebeuren. We wisten dat Chica meer tijd nodig had maar dat het wel goed zou 
komen. De laatste week is ze weer beneden komen wonen. Nadat ze Kallima duidelijk heeft gemaakt wat haar plaats is
in de hiërarchie heeft ze zich nu van haar lieve kant laten zien en haar als nieuwe huisgenoot geaccepteerd. Later op de 
avond lagen ze zelfs zo'n beetje in een omhelzing te slapen, heerlijk om te zien.  

Zondag 14 februari: Het sneeuwt weer. Er gaat sinds half december geen week voorbij zonder een nieuwe laag van dit witte goedje. We hebben in elk geval veel profijt van de winterbanden die we voor het bezoek aan Yara's kleinkinderen in Hamburg in december hadden gekocht . Kallima is duidelijk bezig haar grenzen aan het verkennen bij haar huisgenoten. En waar mogelijk te verleggen;-). De kleine schurk daagt uit, geeft zich half over en daagt weer uit. Vooral Yara is op dit moment mikpunt van haar acties. Yara wil eigenlijk vooral spelen sinds haar castratie en ze lijkt het een beetje frustrerend te vinden dat Kallima nu al bezig is met een coup. Chica had wat meer tijd nodig voor de gewenning maar dat gaat beter. En Chica is duidelijk; als Kallima haar komt uitdagen vliegt er gewoon een poot die richting op. En dat wordt direct begrepen.

Sinds gisteren weet ook Kallima hoe je op het aanrecht komt. Dat is hier eigenlijk streng verboden, maar ja;-)

Maandag 8 februari:
Afgelopen vrijdag heeft Kallima haar tweede inenting gehad en heeft de dierenarts haar nagekeken. Alles prima in orde 
en tot nu toe gelukkig geen entreactie. 
De inburgering gaat ondertussen gestaag door. Zaina en Kallima scheuren al achter elkaar aan de trappen op en af en 
Yara heeft de rol van adoptiemoeder op zich genomen. Van de week ging ze zeer beslist tussen Kallima en Chica in staan
toen die laatste nogal stond te brommen naar het kleintje. En ze geeft Kallima af en toe al een wasbeurtje. De camera lag 
niet  in de buurt dus helaas het eerste stukje gemist: http://www.youtube.com/watch?v=WM649qqSQIc 

Dinsdag 2 februari: We hebben er een nieuw poesje bij!!!!! Zaterdag is ons wildkleur Somali meisje op Schiphol aangekomen. Wegens sneeuwval bij de vertrekplaats Lyon was de vlucht ruim anderhalf uur vertraagd en moest de overdracht in enkele minuten gebeuren. Niet ideaal, maar alles was in orde en haar fokster Viki en ik hadden al aardig wat telefonisch contact gehad. Helaas mistte ze toch haar terugvlucht en is ze zondagochtend teruggereisd naar Grenoble, ruim 100 km van Lyon. Ons nieuwe meiske heet Eye Lynn 'R de Chacureuil. Je spreekt het uit als Eyeliner. Ik leg het op haar eigen pagina verder uit. Het is prachtig bedacht maar omdat het niet lekker roept heeft ze een andere naam gekregen; Kallima. Dit is een bladvlinder die o.a. in de kleuren zwart met bruin voorkomt, heel toepasselijk! Kallima past ook leuk in het rijtje Chica Yara en Zaina. Vanaf het moment van aankomst doet ze het geweldig!  Ze speelt volop, eet en drinkt goed en zoekt ons steeds op om te knuffelen en te slapen. Een schatje, we zijn helemaal verliefd! Het is voor het eerst dat ik een diertje koop wat ik enkel van foto's ken. Maar in dit geval voelde het zo goed en ook door de klik met Viki die er direct was heb ik geen moment getwijfeld. Heel bijzonder.

Eye Lynn 'R de Chacureuil, voor ons voortaan Kallima

Zaterdag 23 januari: Gisteren leek het ineens een beetje voorjaar. Het was lichter en zonniger dan de dagen ervoor en met een temperatuur van een graad of zes voelde het lekker aan. Een heel verschil met de kou van de afgelopen weken. Het is ook al iets langer licht 's avonds, lekker! Langzaam maar zeker op naar de lente! Het gaat hier verder zijn gangetje maar we maken ons wat meer zorgen over Chica. Ze ging sneller afvallen, ondanks dat we haar intussen al dagelijks met een spuitje bijvoerden. Van de dierenarts mag ik haar dosis primperan opvoeren van twee naar vier keer per dag één ml. Hopelijk verdwijnt de misselijkheid hierdoor en gaat ze beter eten. Ze gedraagt zich gelukkig niet ziek en trekt zich ook niet terug. Iets wat ze een kleine twee jaar geleden wel deed toen het chronisch nierfalen begon.

Nog met sneeuw: Zaina controleert de 'Spaanse schaal', mijn meest recente mozaïek stuk. Ik kom de winter prima door met mijn nieuwe hobby

Zondag 10 januari: Gisteren kwam mijn eerste bestelling biologisch vers vlees van Carnibest binnen. Ik ben heel blij dat die keuze er nu is. Zelf eet ik maar heel weinig vlees omdat dagelijks vlees eten niet nodig is en enkel bijdraagt aan het instandhouden van de bio-industrie, iets waar ik veel moeite mee heb. Ook elke dag biologisch vlees op je bord is onnodig. Van de katten kan ik niet verwachten dat ze vegetariër worden. Maar nu er voor hen meer biologisch voer beschikbaar komt kan ik gelukkig wel bijdragen aan een diervriendelijk en gezond leven voor de dieren die hiervoor gebruikt worden. Het is naar mijn idee een beetje vreemd om je eigen dieren lekker in de watten te leggen maar die stakkers in de bio-industrie hiervoor te laten opdraaien.

Schattig, verse afdrukjes in een nieuw sneeuwlaagje vanmorgen

Donderdag 7 januari: Iedereen de allerbeste wensen voor 2010! Het nieuwe jaar is begonnen zoals het vorige is  geëindigd;  met een flink pak sneeuw en serieuze kou. Ondanks dat zijn Yara en Chica zoals elk jaar alweer langzaam begonnen met de rui. Januari heet hier dan ook januhari;-). Bij Yara loopt dit door tot ongeveer juli. Nu ze gecastreerd is ben ik benieuwd of ze net zo veel haren verliest als andere jaren. Ik hoop het niet (zucht!) want als castraat heeft ze een nog vollere vacht gekregen. Haar pluimstaart is na een half jaar ook eindelijk weer op pijl. Ze ziet er  schitterend uit. Zaina die helemaal een weelderige vacht heeft verhaart gelukkig veel minder rigoureus. Bij haar zie je amper verschil in zomer en winter.   Chica doet het goed op een paar keer dwangvoeren in de week. Ze lijkt zich verder prima te voelen en haar gewicht is weer stabiel.

Yara november 2009, net vier jaar geworden

				* * * * * * * * * * * * * *
							
				            2009



Dinsdag 22 december:
Afgelopen weekend hebben we Yara's eerste kleinkinderen in Hamburg opgezocht. Door de plotseling ingevallen winter
was het een behoorlijke expeditie maar we hebben zowel de heenreis als terugreis (totaal zo'n 1050 km) in twee etappes
gedaan. Winterbanden zijn in Duitsland verplicht en dat kwam in dit geval goed uit;-), het maakt een groot verschil met
rijden in winterse omstandigheden. Met de vijf kittens, morgen alweer acht weken, gaat het perfect. Het was erg leuk om
ze te zien en gelukkig waren ze goed wakker in de paar uurtjes dat wij er waren. Het was dikke pret in de grote kittenren.
Moeder Ameerah was lekker op haar gemak en ook de andere katten waren goed gewend aan de vrolijke kleuterschool. 
Alleen kater Sakinu vond het minder en blies af en toe lekker van zich af. Behalve een serie foto's heb ik ook een filmpje 
gemaakt van het vijftal: http://www.youtube.com/watch?v=FBvuDb7vXqE .

Zwartzilvertje Ghaniyu en waarschijnlijk Gimbaya, het enige poesje uit het nestje

Gakuru en Gitongo

Thuis is het sneeuwdek inmiddels zo'n 25 cm dik. Zaina vindt het wel leuk. Ze wil steeds weer naar buiten. Maar ja, het
spul is zo koud he als je er helemaal inzakt, dus heb ik zo'n beetje continudienst als portier. We hebben geen kattenluik,
dat geeft altijd tocht en onze zithoek is vlakbij de buitendeur.  

Yara en Zaina beloeren de vogeltjes die zich verderop in de tuin te goed doen aan een netje pinda's

Ik hoop dat onze olijfboompjes het ook dit jaar weer  overleven. We hebben ze nu twee winters, uitgerekend twee echte winters;-)

Donderdag 17 december: De eerste sneeuwvlokken van deze winter zijn gevallen! Niet dat iedereen daar blij mee zal zijn, vooral in Noord Nederland is veel verkeersellende. Bij Leek liggen zelfs sneeuwduinen van anderhalve meter! Hier in Brabant ligt een paar centimeter maar daar gaat vanmiddag wat bijkomen. Voor de katten is het altijd weer een leuke afwisseling. Zaina kijkt de vlokken letterlijk uit de lucht vanachter het raam. Ze wou zelfs een luchtje scheppen, maar ze het gauw gezien, brr! Yara weerstond de kou maar schoot als een haas naar een sneeuwvrij plekje. Het zijn me de helden wel! Chica moeten we de laatste tijd een beetje bijvoeren anders valt ze heel langzaam af. Ik weeg de katten elke week en dan hou je er goed zicht op. Ze krijgt een paar keer per week convalescence support met een spuitje en dat gaat heel goed. We hebben haar een jaar niet bij hoeven voeren. Hopelijk is het maar een tijdelijke dip.

Mijn ligstoel is multifunctioneel voor de katten: In de zomer graag erop en 's winters  lekker eronder.

Nieuwspagina: 11 - 10 - 9 - 8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1                Terug naar boven