Zondag 17 april 2011: De kittens zijn vandaag precies een week oud. En wat zijn ze gegroeid! De bedoeling is dat de gewichtjes nu verdubbeld zijn en dat hebben ze ruimschoots gehaald. Brasil ging van 105 gram bij zijn geboorte naar 232 vanmorgen, Biagio van 105 naar 220 en de poesjes van 91 naar 220 en van 88 naar 192 gram. Het is nog niet bepaald wie van de twee Baluka wordt en wie Busayra maar daar is nog alle tijd voor.Vandaag zijn ook de oogjes langzaam aan het open gaan. Ik ga ze niet plagen met een fotosessie, de flits is nu extra vervelend voor ze. Bezoek van haar medekatten wil Kallima nog niet ontvangen. Zaina deed een zeer voorzichtige poging maar ze stond zo weer buiten, nogal beduusd van de reactie;-)

Deze foto is van vrijdag. Het kitten wat zo mooi in beeld ligt is een van de poesjes. Zij is de kleinste van het stel. Misschien dat zij Busayra gaat heten

Vrijdag 15 april:
Het gaat heel goed met Kallima en haar nestje. Heerlijk, het is echt genieten zo. Alleen rustig slapen wil niet zo lukken met
die kleintjes naast het bed. Zodra ze honger hebben melden ze zich met druk gepiep en daar worden we direct wakker van.
Maar het klinkt wel heel schattig en Kallima doet haar uiterste best om de buikjes weer zo snel mogelijk te vullen. Dat gaat
haar goed af, de gewichten schieten omhoog. De zwaarste, Brasil, woog vanmorgen bijna 200 gram, de lichtste zat op 165. 
Inmiddels hebben alle kittens hun namen gekregen en is het me gistermiddag gelukt om een leuk filmpje van ze te maken. 
Alles is te vinden op pagina Kittens 2011.

Dinsdag 12 april: Ze zijn er! In de nacht van zaterdag op zondag is Kallima heel gemakkelijk bevallen van vier prachtige wildkleur kittens; twee katertjes en twee poesjes. Het eerste kleintje meldde zich rond 03.00, het laatste om 05.30. De kittens hadden optimale gewichtjes, tussen de 88 en 105 gram. Intussen zijn ze alle vier al 30 à 40 gram aangekomen, perfect! Op verzoek van Kallima zijn de kleintjes in de slaapkamerkast  geboren. Daar waren we op voorbereid dus was ie op tijd ingericht. Ik kon haar er prima in helpen, eigenlijk een ideale kast hiervoor. De eerste twee dagen miste Kallima nog wat zelfvertrouwen als onervaren moeder en wilde ze steeds een van ons erbij hebben. Ik mocht zelfs niet eens op bed gaan liggen, dat was al veel te ver en dan wilde ze met de kittens naar me verhuizen. Niet echt de bedoeling;-). Sinds gisteravond is helemaal op haar gemak in haar nieuwe rol en is ze een perfecte moeder.

Kallima met haar pasgeboren kittens in de slaapkamerkast. Het kleintje op haar voorpootje is nog nat, zij was het laatst geboren. Voor haar ligt het katertje wat als tweede geboren is en dat werkelijk gitzwart is. De kittens krijgen allemaal een naam die begint met een B.  Voor hem was ik er meteen uit: Brasil!

Dinsdag 5 april: Zaterdag was het even schrikken. 's Morgens kwam de slijmprop die de baarmoedermond afsluit tijdens de zwangerschap tevoorschijn. Dit luidt eigenlijk de bevalling in maar daarvoor was het nog te vroeg. De kittens zijn pas levensvatbaar vanaf de 59/60 ste dag en zaterdag was het dag 57, uitgaande van de laatste dekkingen. Het blijkt echter dat de slijmprop ook (veel) langer van te voren naar buiten kan komen dus was ik weer grotendeels gerustgesteld. Evengoed bleef het een paar dagen spannend of de bevalling niet alsnog in gang werd gezet maar gelukkig gebeurde dat niet. Vanaf vandaag zitten we in de veilige marge en dat voelt een stuk prettiger. Het gebeurt niet altijd dat je de prop ziet, de poes likt hem weg als ze er nog bij kan. Bij Kallima was hij na een half uurtje ook verdwenen.

Donderdag 31 maart: Vanmorgen heb ik Kallima nog eens gewogen. Ze is nu precies acht weken zwanger en bijna 1100 gram aangekomen. De laatste week kunnen we de kittens voelen bewegen en dat is ontzettend leuk, dan heb je al echt contact met ze. Alle benodigdheden voor de bevalling zijn ondertussen aangeschaft en we hopen maar dat alles verder goed verloopt. Erg spannend hoor, ik zal blij zijn als ze er uit zijn. Slapen, slapen, slapen.....Nu heeft ze daar nog alle tijd voor

Ik ben benieuwd hoe Massimo op de kleintjes reageert. Als ze wat groter zijn mag hij kennis met ze maken

Zondag 20 maart: Vandaag is onze jongste telg jarig, Massimo is één jaar geworden. Hij is uitgegroeid tot een prachtige en superlieve kater waar we ontzettend blij mee zijn. Kallima begint langzaam een echt tonnetje te worden. Ze is nu op ruim tweederde van de dracht en het gaat heel goed met haar. Ze brengt haar dagen door met eten en slapen en af en toe naar buiten. De werpkist  staat klaar in de huiskamer en af en toe gaat ze er een kijkje nemen. Toch lijkt de slaapkamerkast haar meer geschikt, hier is ze tegenwoordig dagelijks te vinden tussen de stapels handdoeken op de bodemplank. Met ons nierpatiëntje Chica gaat het wat minder goed de laatste tijd. Ze is wat afgevallen en we voeren haar nu dagelijks bij met een spuitje en geven haar extra primperan. Ze trekt zich gelukkig niet terug en is ook speels dus echt ziek voelt ze zich niet. Maar kennelijk heeft ze wat meer last van misselijkheid

Chica in het voorjaarszonnetje. Het is afwachten hoe lang het nog goed gaat met haar nieren, ze zit nu al bijna drie jaar in reservetijd

Kallima afgelopen zomer in een van de hanging 'bascats'. Over een dag of tien wil ik haar niet meer in de ren laten. Met die dikke buik van de schutting afspringen of in zo'n basket klauteren zie ik dan toch liever niet meer

Dinsdag 8 maart: De zwangerschap van Kallima gaat voor ons gevoel zo ontzettend snel! Vandaag is ze al op de helft! Intussen wordt het ook meer zichtbaar dat er wat op komst is, langzaam maar zeker dijt ze wat uit. Ze is ongeveer een pond aangekomen en daarmee ligt ze mooi op schema. Verder slaapt ze vrij veel en is ze ook al bezig met het zoeken naar een geschikt plekje om te nestelen. Als ik opgeknapt ben van de griep en keelontsteking die me te pakken hebben zal ik de werpkist alvast in orde maken. Het is te wel hopen dat Kallima de kist goedkeurt want poezenmoeders hebben nogal eens een heel andere kijk op wat een geschikte plek is. Bram heeft bij konijnenopvang Binkies in Galder twee nieuwe vriendinnetjes uitgekozen. Een heel aandoenlijk hangoortje en een mooi Japannertje. Voor ons was het nogal snel maar voor Bram was het beter dat hij gauw weer gezelschap had.

Er wordt veel geslapen door de aanstaande moeder.

Bram met het hangoortje dat we vanwege haar weelderige verschijning Bolle hebben genoemd. Ze zou vals zijn volgens haar vorige eigenaar maar dit werd veroorzaakt door opsluiting in een veel te klein hok. Ze is een echte knuffel die meteen met haar neusje naar voren komt om gekroeld te worden

Het Japannerkleurig voedstertje Sietske, ook een schatje. Bram moet het  evenwicht bewaken nu er twee  vrouwtjes zijn en dat doet  hij prima. Het is een leuk trio bij elkaar

Vrijdag 25 februari: Gisteren beleefden we helaas nog eens de andere kant van het hebben van dieren; de onvermijdelijke dag van het afscheid. Een van onze twee konijntjes, onze Nijn, wilde niet meer eten en zat maar stilletjes in het stro. Gisteren is er een röntgenfoto gemaakt. Op haar nieren waren vlekjes te zien, waarschijnlijk tumoren. Haar lever was flink gekrompen en ze was echt doodziek. Er waren geen behandelopties en het meest humane was om haar niet meer uit de narcose te laten komen. We hebben haar opgehaald en een plekje in onze tuin gegeven. Nijn vonden we vijf jaar geleden in het steegje naast ons huis en toen er zich geen eigenaar meldde is ze bij ons gebleven. Ze was zo'n vrolijk en nieuwsgierig beestje, we zullen haar heel erg missen. Voor haar vriendje Bram hopen we morgen bij de opvang een nieuw maatje te vinden.

onze mooie en vrolijke Nijn afgelopen zomer

Woensdag 23 februari:
Wat we al een poos dachten is nu zeker, Kallima is zwanger! De afgelopen dagen veranderde haar tepeltjes van bleek en
onopvallend naar roze en duidelijk aanwezig. De lichtjes zijn aan noem ik het maar. Het gaat heel goed met haar en als het
verder volgens het boekje verloopt worden de kittens rond 10 april geboren. Ik kan het soms nog amper geloven dat het 
echt waar is maar het zal de komende weken steeds duidelijker worden wanneer Kallima ronder en ronder wordt. 

Vrijdag 18 februari: Het gebeurt echt niet elk jaar dat ik half februari al in mijn ligstoel stap! De afgelopen dagen was het heerlijk toeven achter het huis. Ook de katten hebben volop genoten van het voorjaarszonnetje. De eerste buitenfoto's van de katten dit jaar.  Je ziet een glimp van Chica die binnen op de tv kast ligt.

Massimo op de catwalk tegen de schutting.

Voor de volgers van onze site is dit inmiddels een bekend plaatje. Terwijl ik nog bezig ben met het installeren van kussen en handdoek proberen Yara en Zaina al een plekje te bemachtigen.  Ik wurm mij er later wel tussen...

Kallima was ook een poosje buiten maar besloot toch om binnen te gaan broeden. Haar oogjes vallen bijna dicht. Ze is vrijwel zeker zwanger

Woensdag 16 februari:
Hoewel het nog te vroeg is om het met zekerheid te zeggen lijkt het er op dat Kallima inderdaad zwanger is. We merken 
veranderingen op in haar gedrag en ze eet meer dan we van haar gewoon zijn. Ze is in de laatste anderhalve week maar 
liefst twee ons aangekomen en dat is op het vlieggewicht van haar behoorlijk veel. Na het stoppen met de pil en de twee 
krolsheden was ze van nog geen 2.7 naar net iets boven de 2.4 gezakt. Vanmorgen was ze iets meer dan 2.6 kilo. Verder
is een nieuwe krolsheid uitgebleven, die zou alweer begonnen zijn als ze niet zwanger zou zijn.
In de groep wordt gereageerd op de veranderde situatie. Een zwangere poes wordt de hoogste in rang maar ik heb het 
gevoel dat de nieuwe rangorde in onze groep nog niet geaccepteerd is. Niet dat er vervelende dingen gebeuren maar het is 
niet helemaal rustig. Bovendien plast Kallima regelmatig buiten de bak, dat kan ook een teken zijn. Dat deed ze tijdens de 
krolsheden ook maar dat heeft dan meer de functie van markeren. Gelukkig plast ze in een schaal die ik met oude kranten 
en een handdoek hier dan maar extra geschikt voor heb gemaakt. Toen ik hem weggehaald had maandag zocht ze minder 
leuke plekken op zoals de kattenmandjes. Gelukkig doet het ze niet op de banken. Hier liggen dekens op en hoe zachter 
hoe aantrekkelijker is meestal het geval.   

Maandag 7 februari: Goed nieuws! Vorig weekend werd Kallima opnieuw krols en woensdagmorgen bracht ik haar bij Massimo in de badkamer. Een mooi rustig plekje leek me dit. Hier dacht Kallima anders over. Ze deed ontzettend lelijk naar hem en er was geen land mee te bezeilen. Ik begon al half te vrezen dat ze sowieso niet van plan was om hem te accepteren als partner. Na een lange pauze heb ik ze s' middags in de huiskamer gezet en dat beviel haar beter. Nu was het de onervarenheid van Massimo die voor uitstel zorgde. Het wilde niet  lukken ondanks dat Kallima welwillend meewerkte. Alle begin is moeilijk. Ook donderdagmorgen waren er eerst twee mislukte pogingen maar daarna viel het kwartje. In totaal zijn er zes dekkingen geweest in 24 uur, dat zou voldoende moeten zijn. Over een week of drie weten we of Kallima zwanger is, dan worden haar tepeltjes wat dikker en kleuren ze roze.

Massimo is een echte gentleman. Hij was erg lief voor Kallima en nam de tijd bij de dekkingen.  Als hier geen lieve kittens van komen....

De foto's zijn helaas niet best van kleur vanwege het gebruik van een gewone camera met standaard flitser. Het wordt echt 
tijd voor een spiegelreflexcamera met betere mogelijkheden. 

Even knuffelen tussendoor. Kijk eens hoe liefdevol hij haar kopje vast heeft en bijna in haar kruipt

Het was erg leuk om het spel van verleiding te zien tussen kater en poes bij een dekking

Maandag 24 januari:
De rust is weergekeerd, Kallima is weer in haar normale doen. Ik verwacht dat het niet voor lange duur zal zijn, voordat ze
aan de pil ging zat er tussen het begin van de eerste en tweede krolsheid amper twee weken. 

Donderdag 20 januari: Kallima is nog steeds krols. En waar ze de eerste dagen nog vrij stil was wordt er nu bij vlagen stevige vocale begeleiding ingezet om iedereen op de hoogte te brengen van het grote nieuws. We laten haar beneden maar ik heb al een paar nachten oordopjes in gehad om door te kunnen slapen. Ach ja, je moet er wat voor over hebben om een nestje te fokken. Massimo houdt zich nog vrij rustig, misschien omdat hij nog geen dekervaring heeft? Het gescheiden houden van de twee is goed te doen. Ik ben vrij veel thuis en hierdoor kan ik de aandacht mooi verdelen. Als John thuis werkt zit Massimo vaak bij hem op de kamer en bij goed weer kan hij met de castraatjes in de buitenren. Het biologisch vers vlees van Bandit wat ik sinds een poos geef bevalt erg goed. De katten hebben het zelfs liever dan Bibi wat ze hier toch altijd goed aten. Nu moet ik dat een beetje pimpen met wat brokjes of vis en dan gaan de bordjes weer keurig leeg.

Ze krijgt steeds meer de mooie groene ogen van haar moeder

Maandag 17 januari: Kallima is krols! Woensdag, drie dagen nadat ze anders de pil weer had gekregen, merkte ik de eerste gedragsveranderingen bij haar op. Wat meer snuffelen links en rechts en net iets vaker dan normaal een keertje over de grond rollen. Het leek me verstandig haar niet meer  zonder toezicht bij Massimo in de ren te laten. Vrijdagavond ging voor het eerst het kontje wat twijfelachtig omhoog en zaterdag zette de krolsheid echt door. Ik ben blij dat ze zo snel na het stoppen met de pil al krols is, een halve pil was precies genoeg voor haar. Hoe minder hormonen, hoe liever. En het lijkt me ook een teken dat de baarmoeder snel hersteld is. Deze eerste krolsheid is nog niet heel hevig, ze roept en markeert niet erg. Ik verwacht dat dat bij de tweede krolsheid over een week of twee wel het geval zal zijn.

Kallima in een overduidelijke krolse positie.

Woensdag 5 januari:
Iedereen de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar! 
Onze katten hebben het vuurwerk goed doorstaan. Er werd flink geknald maar dankzij de training met de vuurwerk cd 
ging het heel aardig. Zaina en Kallima waren iets meer onder de indruk maar de andere drie waren min of meer op hun 
gemak. Ik ben wel blij dat het weer voorbij is en dat er geen vervelende dingen zijn gebeurd. 
Zondag heeft Kallima haar laatste (halve) pil gehad. Nu is het wachten op de eerste krolsheid. Dat kan volgende week al
zijn maar het kan ook nog een paar weken duren. De eerste krolsheid wil ik overslaan omdat ze een poosje de pil heeft 
gehad. De baarmoeder reageert hierop alsof er een zwangerschap is. Door eerst een krolsheid te laten passeren kan ze  
hiervan herstellen. Ik hoop dat het voor Massimo een beetje te doen is als Kallima krols is en hij mag nog niets. We zullen 
ze ruim een week strikt gescheiden moeten houden. De tweede krolsheid verwacht ik zo'n twee weken na het begin van 
de eerste en dan mogen ze hun gang gaan. Nu maar hopen dat ze hem dan weer leuk vindt. Ze doet wel erg lelijk tegen 
hem sinds bij hem de hormonen gieren. Gelukkig trekt hij er zich niet veel van aan maar ik vind het wel sneu voor hem, het 
is zo'n ontzettend lieve goedzak.




                                                                 * * * * * * * * * * * * * *
							
				            2010


Dinsdag 21 december:
Een mooier begin van de winter is bijna niet voor te stellen....

Het Galgenven tussen Oisterwijk en Moergestel

  Iedereen hele fijne feestdagen toegewenst!

Maandag 20 december: Afgelopen vrijdag zijn Massimo en Kallima op FeLV en FIV getest. Zoals verwacht was de uitkomst bij beiden negatief. Bloed afnemen vanuit de halsslagader is niet zo eenvoudig bij een Somali en het was dan ook geen leuk uurtje. Ze kregen eerst een prikje vetranquil zodat ze bij het aanprikken in de hals wat rustiger zijn. Bij Massimo  werkte dit goed maar Kallima gaf zich ook na dit middel niet snel gewonnen. Het is zo'n klein en beweeglijk katje, erg moeilijk om goed vast te houden voor de assistente. Onze dierenarts bleef heel rustig en na het nodige geduld gaf ze zich toch over. Geen pretje, al dat testwerk voor een nestje. Het hoort erbij als je gezonde kittens wilt fokken maar emotioneel is het soms best heftig. De dieren vragen er niet om en je kunt het ze ook niet uitleggen. Ben blij dat het er nu opzit. Over een paar weken mag Kallima van de pil.

Yara met Massimo in de mand op de tv kast. Ondanks de opspelende hormonen valt hij de poezen niet lastig met allerlei avances. Gelukkig maar want zo kan hij lekker in de groep blijven

Maandag 6 december:
De oogspiegeltest bij Kallima, Massimo en Yara heeft geen afwijkingen aan het licht gebracht, alles was goed. Wederom 
een pak van ons hart! Hiermee zijn we voor wat het jonge stel betreft een belangrijke stap dichterbij ons geplande nestje 
gekomen. Er hoeft nu alleen nog bloed te worden afgenomen voor een test op FeLV en FIV, respectievelijk kattenleukemie 
en kattenaids. Normaal gesproken kan hier niets akeligs uitkomen omdat onze katten niet met andere katten in aanraking 
komen. FeLV en FIV zijn besmettelijke en ongeneeslijke virusziekten met vrijwel altijd de dood tot gevolg. De FeLV en 
FIV test voor aanstaande ouderdieren is verplicht vanuit Felikat, de kattenvereniging waarbij wij zijn aangesloten. 



Donderdag 2 december:
De eerste sneeuwpretfoto's en een grappig fimpje: 

Zaina vindt de sneeuw echt geweldig

maar Kallima denkt terug aan de zomer....

Massimo sportief  in actie

wrow!!!!!

Woensdag 1 december:
Wat een verschrikkelijk koude dag vandaag. Ik ben een paar keer buiten geweest omdat het moest, maar leuk is anders. 
De katten staan regelmatig te bedelen om er even uit te mogen. In de tuin is het wat beschut maar langer buiten dan een 
paar minuten bij -6 en een stevige noordoostenwind vind ik niet verantwoord. Er ligt ook wat sneeuw sinds een paar dagen
en voor Massimo en Kallima was dat een primeur. Massimo vond het meteen leuk en dartelde vrolijk rond. Kallima vond
het heel raar spul en volgens haar absoluut niet geschikt om doorheen te lopen. Vanaf de kant zat ze de capriolen van Zaina
en Massimo te volgen en na een poosje waagde ze het er heel voorzichtig op. Intussen is ze er wel doorheen maar volgens 
mij mag het wat haar betreft morgen gaan dooien. Met de kou heeft ze overigens geen probleem, daarmee is ze dapperste. 
En dat terwijl het zo'n fijngebouwd poppetje is met het kortste Somalivachtje van allemaal.

Massimo doet het prima met zijn broekje. Ergens opklimmen lukt nog niet helemaal, het contact met zijn achterlijf lijkt hij 
toch een beetje kwijt te zijn. Het zal wel goed komen maar tot het zover is hou ik hem wel goed in de gaten. 'S nachts en 
als er niemand thuis is verhuist hij naar de badkamer. Dat gaat perfect, we horen hem 's nachts nooit en we hoeven niet bang
te zijn dat ie uren met een vuile natte broek rond zou lopen, dat is voor een schoon dier als een kat een ramp. Onacceptabel 
trouwens dat dit met mensen in bijvoorbeeld verpleeghuizen wel gebeurt. Het gekke is dat Massimo in de badkamer niet 
sproeit of buiten de bak plast. Maar da's wel zo fijn natuurlijk, hopelijk blijft dat zo. Douchen is wat omslachtiger geworden 
voor ons, alles moet er iedere keer uit kan pas weer terug als de boel goed droog is.

Vrijdag gaan Kallima en Massimo mee naar de oogspecialist voor de PRA oogspiegeltest. Ook bij Yara laten we deze test
nog eens doen. Zij is getest toen ze twee was en toen was alles in orde. Maar het is goed om het nu nog eens te herhalen, 
voor haarzelf maar ook omdat zij nakomelingen heeft, inmiddels al in de tweede generatie.

Vrijdag 26 november: De 'noodmaatregel' voor Massimo is weer opgeheven! Wegens staking bij TNT is het nieuwe broekje er nog niet maar ik wilde niet wachten tot volgende week. En dan staken ze ook geloof ik. Dus bij de dierenzaak een loopsheidbroekje gekocht want dat kan ook. Maatje xs paste precies. Ze zijn te krap voor maandverband maar met een inlegkruisje kom je ook een eind. Het aandoen was vrij vlot gepiept, ondanks enig gesputter. Daarna was het wel wennen voor onze vent. Hij liet zich steeds op zijn zij vallen en keek me heel sneu aan. Ik heb eens gelezen dat je in het begin ook goed moet opletten dat ze niet totaal verkeerd van de krabpaal surfen en dat soort dingen. Ik heb ter afleiding eerst een uurtje met 'm gespeeld en geknuffeld en toen was ie er al aardig aan gewend. Even later lag ie heerlijk relaxed naast me op de bank, niets aan de hand. Wat een geweldig ventje!

Even mijn broekje showen. Ik kan er alles mee. Bijna alles dan;-)

tv kijken is geen probleem

en slapen met een broekje aan gaat ook perfect...

Dinsdag 23 november:
Het katerbroekje bleek helaas te groot. Binnen twee minuten had onze vent hem weer uit. Een kleiner modelletje is onderweg. 
Het is echt nodig want het loopt aardig uit de hand met plassen op ludieke plekken. Vanmorgen was mijn bureaustoel aan de 
beurt, ook lekker;-). Zolang het nieuwe broekje er nog niet is moeten we even wat noodmaatregelen nemen. Overdag gaat 
Massimo nog regelmatig in de buitenren. De kou deert hem niet maar het wordt stilaan wel te fris om hem lang buiten te laten. 
'S nachts en als er niemand thuis is is de badkamer de beste plek. Deze is 3 x 3 meter, verwarmd en voorzien van een brede
vensterbank om lekker buiten te kijken. Het ventje heeft net proef gedraaid en deed het perfect. Hij is zo gemakkelijk! Hij 
heeft een paar minuten wat gejammerd en daarna was het stil tot ik hem een uurtje later eruit heb gehaald. Hij lag heerlijk te 
slapen in het mandje. Dat gaat wel goed vannacht denk ik. Het doet me wel zeer om hem op te sluiten maar ik ben heel blij 
dat hij er zelf niet zo'n punt van maakt, anders zou ik het echt niet kunnen. Hopelijk werkt het straks met het broekje goed, 
dan kan ie weer volledig vrij in huis rondlopen. 

De vuurwerktraining met de cd is een succes. Intussen heb ik het geluidsniveau al behoorlijk opgevoerd maar er wordt totaal
geen aandacht aan besteed als ze aan het eten zijn. Ze kijken pas op bij het eerste fragment na het vuurwerk: een huilende 
baby. Dat vinden ze heel bijzonder.

Zaterdag 20 november: Sinds een paar weken is het duidelijk dat Massimo's hormonen wakker zijn. Hij plast niet enkel meer in de bak en meneertje zwabbert regelmatig losjes met zijn mooie pluimstaart als ie bijvoorbeeld bij de gordijnen staat. Sproeien dus, of een poging ertoe. Om hem zo veel en hygiënisch mogelijk aan het huiselijk verkeer te laten deelnemen heb ik een katerbroekje gekocht  en een lampje dat urineresten zichtbaar maakt. Erg handig voor verborgen hoekjes of voor het opsporen van kleine sproeidruppels die je niet terugvindt maar die evengoed niet erg fris zijn.  Verder hebben we de patella luxatietest bij Kallima laten doen. De uitslag was goed, een hele opluchting toch weer. Op vrijdag drie december staat de PRA oogspiegeltest voor het koppel gepland.

Massimo laat zich graag bewonderen door zijn harem

Nieuwspagina: 11 - 10 - 9 -8 - 7 - 6 - 5 - 4 - 3 - 2 - 1             Terug naar boven